bietjes: de nieuwe doping

Bietjes heb ik nooit een aantrekkelijke groente gevonden. Het oogt bij bepaalde berechten wel aardig dat rood op je bord maar het is hard werken om er iets smakelijks van te maken.
Maar ik bezie ze sinds kort in een geheel nieuw licht.
Het Parool wist recent te melden: Rodebietensap verbetert het uithoudingsvermogen, verlaagt de bloeddruk en vergroot de bloedtoevoer naar de hersenen. Dat komt door het hoge nitraatgehalte van bietensap hebben diverse wetenschappelijke studies aangetoond. Bij proeven met lopers die van tevoren bietjes aten ging de gemiddelde snelheid omhoog van 11,9 naar 12,3 kilometer per uur. Na de bietjes hielden ze hun tempo ook nog langer vol.
Fascinerend nieuws. Het lijkt voor een leek geen groot verschil te maken maar voor sporters voor wie het om meters en seconden gaat is het verschil enorm. Tussen de grootse eerste en de smadelijke twintigste plaats; tussen triomf en verliezen.
Als het blijkt te kloppen gaan alle duursporters aan de bieten. En niet zo een beetje maar met hun gebruikelijke fanatisme met kiloos tegelijk. De bieten zullen niet zijn aan te slepen. Het bietensap zal met emmers tegelijk worden geconsumeerd.
Ik zie het al voor mij: het volgend jaar trekt de tour-karavaan een spoor van rode urine door heel Frankrijk.
Tenzij de bieten op de dopinglijst geplaatst worden natuurlijk.

Emile

Op mijn vers aangeschafte E-book trof ik gratis meegeleverd de titel Emile van Jean-Jacques Rousseau.
Ik heb het nooit kunnen opbrengen dat boek te lezen.
Op de dag dat de regering wettelijk vastlegde dat ouders hun kinderen niet mogen slaan heb ik geweend. Zeer tot mijn eigen verbazing.
Maar of een dergelijk verbod mijn vader zou hebben weerhouden? Ik betwijfel het.
Wat voor kwaad kan een braaf, lichtelijk autistisch jongetje hebben gedaan dat het rechtvaardigde om hem bij herhaling te mishandelen? Ik heb werkelijk geen vermoeden meer wat het nodig maakte mij naar de badkamer te sleuren en daar met een riem af te ranselen, terwijl mijn moeder achter de gesloten deur jammerde: niet doen, niet doen.
Wel weet ik dat mijn vader graag de opvatting te berde bracht dat kinderen wilde dieren waren die moesten worden getemd. Daartoe moest de wil worden gebroken. Waar hij deze barbaarse opvoedkundige theorie, die zelfs bij dierentemmers in de jaren vijftig al niet meer gangbaar was, vandaan gehaald heeft is mij onbekend. Wel kregen wij regelmatig bij de gezinsmaaltijd te horen dat hij van de halfzachte ideeen uit Emile van ene Jean-Jacques Rousseau niets moest hebben. Daarbij werd steevast triomfantelijk gewag gemaakt van het feit dat die Jean-Jacques zijn eigen zoon te vondeling zou hebben gelegd. Dat deze nieuwlichterij uit de achttiende eeuw stamde wist ik toen uiteraard niet. Wel herinner ik mij vaag dat ik - als toppunt van mijn lijdelijk verzet- wel eens bij mijzelf gedacht heb: "had mij ook maar te vondeling gelegd." Want kinderen zonder ouders hadden in mijn boeken meestal wel een romantisch bestaan.
Maar hoe -onlogisch ook- dat boek kan ik dus nog steeds niet lezen. Over de verdere gevolgen van het breken van mijn wil zullen we maar niet uitweiden.

Met de Buddha op vacantie 3 (slot)

Bij nadere lezing (Armstrong) en overweging lijkt het er op dat ik de Tweede Waarheid te modern heb geduid. De leegte van het zelf is blijkbaar toch geen voldongen feit dat alleen maar door de verlichtingzoekende hoeft te worden ontdekt. Nee het Zelf moet eerst met veel moeite en versterving van begeerten en gevoelens om zo te zeggen worden leeggepompt. Kennelijk kan het inzicht dat het Zelf een illusie is in het B. toch alleen worden bereikt langs de weg van de Stoicijnse apathie. Die reductie van het Leven zelf heeft mij nooit echt aangesproken. Al die aanbevelingen tot onthechting hebben iets krampachtigs. Je gooit het kind met het badwater weg.Wat is natuurlijker dan de rouw van Ananda bij de dood van zijn meester en levensgezel? Maar nee dat is niet verlicht genoeg.
Ik beschouw pogingen om elke vorm van emotie buiten boord te houden niet als Verlichting maar als angst voor het leven uit angst voor de dood.

premier-bonus

Je moet het Samsom nageven: hij heeft met zijn diepe buiging naar links de PvdA in enkele maanden toch weer in het zadel geholpen. Ik voorspelde toen dat de SP dit keer aanspraak zou kunnen maken op de premier-bonus maar ik zat er dus weer eens lelijk naast. Of we andermaal bedrogen zullen uitkomen zal een week na de verkiezingen wel blijken. Optimistisch ben ik niet over de duurzaamheid van dat linkse gezicht.

P.S. Ik doel met die argwaan natuurlijk niet op de reeele noodzaak om compromissen te sluiten bij regeringsvorming.

met de Buddha op vacantie 2

Je kunt geen boekje over het B. opslaan of je krijgt de volgende anecdote voorgeschoteld:
Een jonge vrouw heeft haar kind verloren en is geheel buiten zinnen van verdriet. De Buddha belooft haar te helpen wanneer zij hem mosterdzaad brengt uit een huis waar niemand is gestorven. Zij gaat van huis naar huis maar overal is wel een sterfgeval geweest. Weer bij zinnen gekomen sluit zij zich aan bij de volgelingen.
Wat gebeurt hier en vooral wat gebeurt er niet?
Volgens mij zet de B. met zijn opdracht een volstrekt normaal proces van rouwverwerking in gang.
Wat hij niet doet is zeggen: meisje kom is bij me zitten, dan zal ik je uitleggen dat je zelf, je ik een illusie is; dan gaat de pijn wel over. Dat zou ook zinloos zijn want haar ego speelt in haar verdriet geen enkele rol. Zij is geheel buiten zichzelf van ellende.
Kortom de verlichting en de bevrijding die het besef van de leegheid van het zelf zou brengen heeft kennelijk geen betrekking op werkelijke angst en verdriet.
De bevrijding functioneert vermoed ik alleen voor illusoire en ego-gedreven angsten. En dat is precies waar de volgelingen van B. op grote schaal aan leden.
Volgens Karen Armstrong bestond in de Gangesdelta in die periode een obsessionele angst voor reincarnatie - de eeuwige wederkeer naar weer een volgend afschuwelijk leven. In het Westen vinden wij het idee van reincarnatie tegenwoordig wel jolig. Nog een keer feesten en partijen. Maar de religieus geinspireerden in Bs tijdsgewricht zagen het meer zoals een gereformeerde boer het vooruitzicht van eeuwig branden in de hel. De hoop en ook de B.s aanvankelijke inzet was om daar op een of andere manier een uitweg uit te vinden.
En je zou kunnen zeggen dat de B. daarin in zeker opzicht succesvol was. Als je voornaamte angst is dat je Zelf tot in eeuwige dage moet terugkeren, dan is de mededeling, dat het hele bestaan van je Zelf niet meer dan een illusie is, zeker relevant. Wie zal zich blijvend zorgen maken over het al dan niet voortbestaan van een non-descripte Leegte?
De ironie wil natuurlijk dat de B. wel Verlichting bracht maar dat zijn leerlingen - zoals ten alle tijde en bij alle geestelijk leiders gebeurd is - wel de klok hebben horen luiden van de boodschap maar de klepel niet hebben kunnen vinden.
En dus maakt reincarnatie - paradoxaal- nog steeds een voornaam onderdeel uit van de geloofsleer.

Met de Buddha op vacantie

Zoals we al zagen is het erkennen van het lijden en het onder ogen zien van de onvermijdelijke ellende en het onmiskenbare onrecht in de wereld de eerste Nobele Waarheid van het Boeddhisme.
Dat betekent trouwens ook dat we niet trappen in de valkuil van het onbarmhartige psycholische mechanisme (waarvan mij de naam ontschoten is) waardoor wij neigen de rampen of de mazzel die mensen ten deel vallen toe te schrijven aan hun persoonlijke schuld of verdienste omdat wij de gedachte van een onverschillig en onrechtvaardig Noodlot onverdragelijk vinden.
Hier wordt niks goedgepraat. Integendeel. Het lijden vormt het uitgangspunt van de leer.
De Tweede Nobele Waarheid is wat mij betreft even overtuigend: het Zelf is een illusie.
Jaloezie, boosheid, verdriet, verlangen, ambities... wat zich in ons afspeelt zijn evenzovele achtereenvolgende toestanden van niet-ik. Het ik zit erbij en kijkt er naar. Het zorgt hoogstens voor een illusie van continuiteit. Zelf is het Leegte.
Het is goed mogelijk dat de Buddha dit als eerste bedacht en geformuleerd heeft. Het is nadien natuurlijk door velen opnieuw bedacht. Vermoedelijk al in onze eigen oudheid (Stoa)  en zeker door bijvoorbeeld Hume.
Maar het is tegenwoordig niet meer alleen een uitkomst van filosofische introspectie. De nieuwe breinwetenschappen hebben ook voor empirische onderbouwing van de stelling gezorgd.

Bij de volgende waarheden wordt het helaas voor mij wat vager. Niet verbazend voor de uitspraken van een genie van 2500 jaar geleden die zelf niets opschreef en afkomstig was uit een totaal andere cultuur. Waarbij nog komt dat voor mijn studie van het B. het woord opppervlakkig voorlopig nog een eufemisme is.
Wat ik er van begrijp behelst de Derde Waarheid dat de beide eerdere inzichten voor iedereen toegankelijk zijn die bereid is het achtvoudig nobele pad te volgen.
Ik juich toe dat de waarheid voor de Buddha niet een esoterische aangelegenheid is voor een priesterlijke elite, maar door iedereen kan worden bereikt. En ik juich ook toe dat iedereen die een beter mens is dan ik de bewonderenswaardige weg van inzicht en compassie volgt die hem of haar een nog beter mens kunnen maken.
Maar ik zie het voorwaardelijke verband tussen de Boeddhistische zelfverbetering en de eerste twee stellingen niet.
Men kan zeer wel het kwaad in de wereld en de uitkomsten van de moderne breinwetenschap erkennen zonder eerst een fatsoenlijk mens te worden.
En daarmee raakt meteen de vierde Nobele Waarheid in de problemen, die belooft dat het resultaat van deze inspanningen zal leiden tot Verlichting en daarmee bevrijding van het lijden. Men komt er blijkbaar als het ware boven te staan. Maar over wat voor soort lijden gaat het hier?
Waar leidt dit toe en wie is hier nu echt mee geholpen?

TGV

De tijd dat de TGV de beter gesitueerde reiziger exclusief comfort bood is duidelijk voorbij. De TGV is inmiddels van ons gewone mensen.  De trein van Lyon naar Brussel vertrok een vol kwartier te laat. Maar de meegebrachte kinderen, katten en kippen lieten reeds duidelijk van zich horen, waarna de babies natuurlijk niet konden achterblijven. Het reisgezelschap dat voor de vertraging zorgde omvatte een dertigtal buiten-formaat jongelieden voorzien van eveneens buiten-formaat koffers die in alle hoeken en gaten van de coupe gestouwd werden. Voor een deel niet voorzien van gereserveerde zitplaatsen legde men zich te ruste in het gangpad. Aangezien alle dames tegelijkertijd naar de toilet moesten vormde zich eveneens in het gangpad een permanente rij tussen en bovenop de daar rustenden. Bij ontstentenis van een airconditioning steeg rond 4 uur de temperatuur in de coupe naar de 40 graden. Wellicht door associatie met een sauna begon men zich in het gangpad steeds verder te ontkleden tot een toestand van zodanige ontbloting was bereikt dat een spontane orgie niet lang meer kon uitblijven die uiteraard door alle aanwezige blackberries direct op internet werd vastgelegd. Geen wonder dus dat niemand het bezwaarlijk vond dat de trein met ruim een uur vertraging in Brussel arriveerde.

De integriteit van het Boeddhisme

Mijn voornaamste bezwaar tegen de grote monotheistische godsdiensten -afgezien van hun historie van onderdrukking en bloeddorstigheid - is dat zij het lijden proberen te verdonkeremanen. Je komt  nu eenmaal in de problemen wanneer je verklaart dat je God zowel almachtig als algoed is. Almachtig kan maar dan is hij ook verantwoordelijk voor alle ellende in de wereld. En dus een rotzak, geheel in overeenstemming overigens met het Oude Testament waarin de Heer der Heerscharen zich doet kennen als een liefhebber van genocide. Algoed kan ook maar dan staat hij kennelijk machteloos. In dit verband wordt altijd Auschwitz aangehaald maar wat mij betreft is het overlijden van een kind al voldoende. Een overtuigend antwoord op dit bezwaar heb ik nog nooit gehoord. Leibniz hield hardnekkig vol dat dit de beste aller mogelijke werelden is. Maar verder is het altijd een slappe variant van: wie hij lief heeft neemt hij tot zich of wij stervelingen kunnen dat niet begrijpen. Zijn wegen zijn ondoorgrondelijk. Kortom een moeras van hypocrisie.
Het Boeddhisme vormt hiermee een schril contrast. Van een god is geen sprake en het lijden hoeft dus ook niet wegverklaard te worden. Integendeel. De leer behelst primair een erkenning van het lijden en een poging om aanwijzingen te geven om het dragelijk te maken. Het zal wel geen oorspronkelijke opmerking zijn maar je zou kunnen zeggen dat de leer van Buddha, afgezien van de toeters en bellen en Tibetaanse gezangen, eerder een therapie is dan een religie. Maar is het ook voor ongelovigen een effectieve therapie? Daarover na de vacantie.

rolpatronen in de sportzaal

Door omstandigheden die geheel niet stroken met mijn luie aard breng ik tegenwoordig wekelijks enkele uren door in een krachtsportcentrum. Wat mij daarbij vooral is opgevallen is de strikte segregatie der sexen.
In de zaal waar de duursporten worden beoefend tref je bijna alleen meisjes en dames. Daar wordt gezweet op tredmolens, geploeterd op fietsen en tot uitputtens toe gelanglaufd. Met ingekeerde blik en zonder aanziens des persoons spat het dameszweet in het rond.
In de belendende zaal daarentegen zijn de heren in alle rust bezig om aan diverse apparaten aan hun spierbundels te werken. Omringd door spiegels waarop zij steevast schuins een blik gericht houden om het effect van hun inspanning te bewonderen. Narcisme viert daar hoogtij.
Een wonderlijk wereldje.

olympiers aller landen verenigt u

De Olympische Spelen: een corrupt nationalistisch moeras.
De enigen die het begrijpen zijn gelukkig de atleten zelf. Er zijn altijd tienduizenden condooms nodig om de olympiers in liefdevolle strijd te kunnen verenigen. En daar werd niet gekeken naar huidskleur of land van herkomst...

woord zoek

Met het stijgen der jaren gebeurt het steeds vaker dat het woord ons ontvalt. Zo kon ik zojuist pas na 7 minuten het woord "pekelvlees" produceren - een vleessoort die overigens een voortreffelijke combinatie vormt met een eenvoudige pasta met pesto. Het is niet zo dat het woord weg is. Ik ben ervan overtuigd dat alle woorden er nog zijn. Het probleem is dat de zoekmachine met tergende vertraging werkt. (De metaforen voor de werking van ons brein worden komen onvermijdelijk steeds vaker ontleend aan de informatica). Ik heb slijtage aan mijn Google. Waarschijnlijk te veel gezopen in mijn leven.

Quatorze juillet

Aardig gewoonte.
Leerde vandaag dat progressieve Amerikanen heden "Bastille-dag" vieren. Een goed moment om te overdenken welke Autoriteiten en Aristocraten je graag feestelijk van hun zetel zou stoten.

zondagsschool

Met verbazende regelmaat barst ik nog uit in het gezang:
"Jezus zegt dat hij hier van ons verwacht
dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht."
Dit is -zover ik weet- het enig blijvend resultaat van de zondagsschool ik die ruim 50 jaar geleden gedurende een half jaar bezocht. Mijn vader had zichzelf ontworsteld aan de gereformeerde kerk maar vond niettemin dat zijn zoon moest kennismaken met het christendom. En zo werd ik ook op zondagmorgen tot schoolgang verplicht. Ik geloof dat het om de doopsgezinde variant ging. En hoewel ik een braaf en goedgelovig jongetje was viel het Woord bij mij op een dorre akker. Geen trauma dus maar wel de eerste ervaring van een prille verliefdheid. De wijze waarop het blonde meisje voor mij haar nekje in gebed voorover boog bracht grote ontroering in mij te weeg. Ondanks deze wereldse verleiding maakte ik na enige tijd bezwaar tegen mijn zondagse verplichting. Dat leidde nog tot pijnlijke momenten. Want als je niet kwam opdagen namen ze aan dat je dus ziek was en kwamen ze een sinasappel brengen. Nadat ik binnen een maand mijn derde zuidvrucht in ontvangst genomen had is vermoedelijk door mijn moeder die uit een ouderwets rood nest kwam aan die vertoning een eind gemaakt.  

allons enfants de la patrie

Die Hollande mag dan de uitstraling van een accountant hebben hij voert wel een ouwerwets linkse politiek:
het geld om de armen aan het werk te zetten haal je bij de rijken. Nu Roemer nog.
Liever de Franse Revolutie dan het Rooms-Duitse Keizerrijk.

klonters in de oersoep

Het is feest in de wereld van de natuurkundigen. Opwinding en champagne: het Higgs-deeltje is gevonden!
Het is in zeker opzicht tragisch dat de kleine kring die begrijpt waar het om gaat, wat het betekent, hooguit 1 procent uitmaakt van de mensheid. De rest kijkt er naar als ganzen naar het onweer.
De politiek wordt gedomineerd door egocentrische ijdeltuiten, de financiele wereld door gokverslaafde psychopaten en LIBOR-criminelen, die met hun grote bek de ene ramp na de andere aanrichten. Maar de wetenschappelijke elite die de wereld fundamenteel heeft veranderd en het lot van de mensheid als geheel heeft verbeterd is in het algemeen de bescheidenheid zelve.
Ze doen zelfs aandoenlijke pogingen om de rest van de mensheid te informeren over het belang en de aard van deze ontdekking: het Higgs-deeltje schijnt te functioneren als bindmiddel en zorgt ervoor dat er klonters in de oersoep kwamen waardoor het heelal kon ontstaan. Zo een vergelijking uit de keuken geeft je het gevoel dat je begrijpt waar het om gaat - maar ik weet wel zeker dat dat een misverstand is.
Hoe dan ook: felicitaties!  

meer medeleven met obesitas

De uitkomsten van sociaal wetenschappelijk onderzoek lijden meestal aan een hoog open-deur-gehalte.
Maar een enkele keer word je verrast.
In de SPITS, toegegeven niet de meest verheven publicatie, wordt heden aandacht besteed aan het toenemend overgewicht met de alom bekende alarmbellen over hoge kosten en bijkomende ziektes en kortere levensduur. Wel leerzaam zijn een aantal preventieve maatregelen:
Laat je kinderen met hun handen eten. Gepureerd voedsel- en pap-eters hebben 8 keer zo grote kans op overgewicht.
Laat je kinderen bij je in bed kruipen. Als ze dat niet mogen is hun kans op overgewicht drie keer zo groot.
Geef ze nu en dan een snoepje. Als ze dat nooit krijgen vergroot dat juist hun kans op overgewicht met meer dan 20%.
Een ander volgens de Universiteiten van respectievelijk Nottingham, Kopenhagen en Louisiana.
Ik moet toegeven dat ik niet altijd zonder vooroordeel reageer als ik al dat overgewicht door het straatbeeld zie schommelen. Ik hoop dat ik meer medeleven zal opbrengen door het besef dat de getroffene waarschijnlijk als kind niet met eten mocht knoeien en niet bij papa en mama in bed mocht. En dan ook nog geen snoepje krijgen... Ja dan heb je wel wat in te halen.

de macht van de darmbacterie

Onlangs las ik in de krant het nieuwtje dat onze darmbacterien onze stemming en gedrag vergaander dan voorheen vermoed beinvloeden. Helaas kan ik het bericht niet terugvinden maar het verbaasde mij niet.
Altijd al gedacht dat mijn ziel in mijn darmbacterie woonde.
Wel kon ik op Google dit vinden:


De darmbacteriënvan elk menselijk individu blijken qua samenstelling onder te brengen in drie groepen, enterotypes genoemd. Elk enterotype heeft een karakteristieke, stabiele samenstelling van populaties darmbacteriën met kenmerkende eigenschappen. Elke darmbacteriegroep, die vergelijkbaar is met een bloedgroep, is onafhankelijk van woonplaats, gezondheid of leeftijd van de persoon. De ontdekking biedt aanknopingspunten voor een individueel medicinaal en voedingsadvies. Een consortium van onderzoekers uit tien landen, waaronder vier wetenschappers van Wageningen University, onderdeel van Wageningen UR, maakt hun vinding bekend in Nature (on line editie) van 20 april.

Een en ander roept de filosofische vraag op: is de darmbacterie er voor ons of zijn wij er voor de darmbacterie? Zijn wij de top van de evolutionaire pyramide, zoals onze ijdelheid ons ingeeft?
Of zijn wij evolutionair niet meer dan een luxe hotel ter verbetering van de overlevingskansen van onze darmbacterie?
Een ding is zeker: een fikse darmontsteking en diarrhee-aanval laat weinig heel van de illusie van de menselijke waardigheid.

toch dankbaar voor ons ziektezorgstelsel

Het lijkt er op dat de Amerikanen eindelijk een min of meer normale ziektekostenverzekering krijgen zoals in de gehele beschaafde wereld gebruikelijk is. Als ze tenminste zo verstandig zijn om niet op Romney te stemmen want die heeft al beloofd dat gehate Obamacare weer af te schaffen.
Bij het volgen van de gigantische ophef die er nu al drie jaar over is gemaakt zijn mij twee dingen bijgebleven.
De stupiditeit van Rechts Amerika. Bijna iedereen die in de VS echt serieus ziek werd ging tot voor kort failliet of dood. En meestal allebei. Maar elke poging om wat aan te doen aan al die onverzekerden of onderverzekerden werd beschouwd als niet minder dan een Communistische Aanslag op de Vrijheid.
In Nederland is een behoorlijke ziekenzorg - bij alle onvolmaaktheid- vanzelfsprekend. Het was een schok weer eens te beseffen dat het niet een natuurlijk gegeven is maar uiteraard mensenwerk en wel degelijk een reden tot grote dankbaarheid.
Dankbaarheid ironisch genoeg aan de Duitse bezetters. Wikipedia:
In Nederland werd in 1941 naar Duits voorbeeld een verplichte ziekenfondsverzekering voor de mensen met een inkomen beneden de loongrens ingevoerd (ziekenfondsgrens). 

Israels in Amsterdam

Een charmante tentoonstelling in het Stadsarchief. Een paar heel sterke schilderijen en veel boeiende schetsen van het leven op straat en het werkzame leven van de armen - vooral de vrouwen.
Frappant is hoezeer de sociale verhoudingen zijn verschoven. De schilder is een nette meneer met een bolhoedje en een fascinatie voor de schilderachtigheid van de onderkant van de samenleving. Die bittere armoe en dat standenverschil zijn dankzij 100 jaar sociale strijd gelukkig verdwenen.
Ironisch genoeg zijn het nu de schilders die als kleine neringdoenden meestal op de grens van de armoe leven.

CO2 en ontwikkelingssamenwerking

Op teletekst 111 wordt ons vanuit Wageningen gemeld dat, als wij heel erg ons best doen, de zeespiegel "slechts" 75 centimeter gaat stijgen.
Op pagina 113 stelt de VVD voor het geld van ontwikkelingssamenwerking te gebruiken voor de aanleg van wegen zodat wij overal 130 kunnen rijden
Misschien moeten wij het voor de verstandelijk gemankeerden van de VVD nog even herhalen:
Nee, het geld dat bedoeld was voor de ellende in de wereld gebruiken om heel hard te rijden in je auto is NIET wat ze in Wageningen bedoelen met heel erg je best doen.

de kroket en de culi's

Het is mij een raadsel. De kroket is in Nederland zelfs onder culinair geschoolden een soort heilige koe. Iemand als Johannes van Dam wijdt er serieus kwaliteitsonderzoek aan. Dat is misschien nog te billijken, maar de vaak positieve uitkomst al weer een stuk minder. Zelfs top-koks generen zich niet om toe te geven dat ze er graag een eten van dit of dat merk.
Hoe krijgen ze die dingen in hemelsnaam door hun keel?
Zelf ben ik op leeftijd en is mijn smaak dus al flink achteruit gegaan. Bovendien rook ik stevig. Dus ik neem op voorhand aan dat ik hoogstens half zoveel proef als voornoemde experts maar ik heb al in geen jaren meer dan een halve kroket naar binnen kunnen krijgen. Die dingen zijn steevast bremzout en smaken naar een overmaat aan mosterd, lavas en goedkope ham. En vet dus.
Je zou bijna gaan twijfelen aan de smaak-papillen van al die twee-sterren "torentjes op een bedje van..." bouwers.

welkom

Waarom bezoekt een buitenlander Amsterdam?
Antwoord: de musea en de coffeeshops.
Wat doen wij dus als Nederland in een recessie zit en we iedere euro kunnen gebruiken?
We doen de musea geheel of half dicht en ontzeggen aan buitenlanders de toegang tot de coffeeshops.
Je moet er als gezagsdrager of bewindspersoon even opkomen! Nu nog even de Wallen afsluiten er komt helemaal niemand meer. Maar laten we vooral die leeg-staande kantoren ombouwen tot leeg-staande hotels.
Overigens is de volgende stap natuurlijk dat ik voor mijn anderhalve gram per maand helemaal naar Portugal of Uruguay moet.

de euro: hoe lang nog?

En die arme Grieken blijven dus nog even in de euro - als een mishandeld kind dat blijft hopen dat moeder Angela uiteindelijk toch nog van hem zal houden.
We zullen hopen dat papa Hollande voor hem durft op te komen nu hij wat steviger in het zadel zit.
Maar ik blijf vrezen dat drachmes drukken de enige uitweg is.

ziekte en koeien

Wanneer ik gebukt ga onder een lichte bronchitis of een stevige griep pleegt mijn verstandelijk niveau te dalen naar dat van de koe - een dier dat gekenmerkt wordt door een lichte nieuwsgierigheid en een prijzenswaardige voorliefde voor Mozart (zoals afgemeten aan de melkproductie) maar dat weinig anders heeft te melden dan: boeh.
Des te groter mijn respect voor de kunstenaars uit vroeger eeuwen die, gekweld door de meest verschrikkelijke kies-pijnen, tbc of syfilis en en niet minder door de barbaarse medicijnen die toen beschikbaar waren (zoals Heine en Schubert), niettemin wonderbaarlijke kunstwerken tot stand brachten.

Overigens geen kwaad woord over de koe. Een dier met hele lieve wimpers. Dat bij het er-uit-fokken van de agressie ook een deel van haar natuurlijke intelligentie is gesneuveld kan zij ook niet helpen. En nieuwsgierig is zij nog steeds. Als jongetje ben ik ooit met mijn broer gaan vissen. Wij hadden begrepen dat een emmer met een dweil erover een onmisbaar attribuut was - voor het geval je een vis zou vangen.
Probeer dat maar eens in een wei vol koeien: die emmer moest en zou worden omgegooid om te kijken wat er onder de dweil zat. na drie keer hebben we dat van die dweil maar opgegeven.

het EK en de Dood

Regelmatig overvalt mij het besef dat ik het grootste deel van mijn leven mijn tijd heb verdaan, verspild en vermorst.
Maar nooit is dat besef zo levendig als tijdens het kijken naar een voetbalwedstrijd op de televisie.
Dat is geheimzinniger dan het lijkt want meestal heb je dat gevoel in retrospectie en tijdens een minstens even stompzinnige bezigheid als het bekijken van wielerwedstrijd heb ik dat gevoel nooit.
Maar tijdens een voetbalwedstrijd kijkt altijd de Dood grijnzend mee.

crepeergoot

De Raad voor de Volksgezondheid weet ons te melden: al die zieke bejaarden dat wordt te duur. Jammer maar dat moeten die mensen zelf maar betalen. Ze dachten misschien dat ze al 40 jaar hadden betaald?
Ja, dat was wat naief. En we hebben het geld nu nodig om onze fijne corrupte banken overeind te houden.En al die bonussen zijn ook niet gratis.

Dus dat wordt een leuk eindgesprek:

- Beste Meneer Rufus. U wordt oud en gebrekkig en u kunt niet meer voor zichzelf zorgen. En wij als samenleving kunnen dat ook niet. Dat zult u toch wel begrijpen.
- Nou geef mij dan maar een Pil van Drion.
- Dat kunnen wij helaas voor u niet met onze christelijk conservatieve principes in overeenstemming brengen.
Maar ziet u die mooie goot daar? Daar mag U creperen.

de euro hoe lang nog?

De Europese elite is nu eindelijk zover dat wordt ingezien dat de euro alleen valt te redden met een Grote Sprong voorwaarts: de Verenigde Staten van Europa. Ter zake deskundigen als Paul Krugman wisten bij de introductie van de munt al te melden dat de euro op den duur onhoudbaar zou blijken zonder politieke en fiscale eenheid.
En wat is er tegen? Rotterdammers vinden het heel normaal (al beseffen zij het meestal niet) dat zij via overdracht uit de collectieve middelen Drente subsidieren. En New Yorkers houden Alabama overeind.
Dus waarom wij niet de Grieken?
Ik heb er maar een probleem mee: het totale democratisch deficiet. Het nieuwe Europa wordt geen democratie maar een olichargie van bankiers en miljardairs met maar 1 doel: afbraak van de sociale voorzieningen met oog op verdere zelfverrijking.

update: De Spaanse banken zijn maar weer eens gered voor 125 miljard. Over het redden van de Spaanse werkelozen wordt uiteraard niets vernomen.

een millennium later

Omar Khayyam. Wij hebben het hier over een elfde eeuwse Perzische dichter en astronoom. Een wereldwijd vermaard genie. Hij liet zich in zijn verzen wel eens wat vrijzinnig ironisch uit over religieuze hypocrisie.
1000 jaar later.
Vandaag meldt het Parool dat de de beroemde Turkse pianist Say een gevangenschap boven het hoofd hangt omdat hij tijdens een concert uit Omars verzen citeerde. Let wel hij deed dat niet Iran maar in Turkije.
Het Turkije dat ons wordt voorgesteld als het nieuwe democratische model voor het Midden-Oosten.
Soms zakt de moed over de menselijke stupiditeit je echt in de schoenen.

Een vers in de vertaling van Juan Cole:

When life has been drunk to the dregs,
whether at home or abroad;
and its full measure used up,
whether it’s been bitter or sweet;
have some wine, 
since after you and me,
the moon will go on 
waxing and waning
from crescent to full.

stedelijk museum

In de details heb ik mij niet verdiept maar volgens mij zijn de menigvuldige en vooral de financiele problemen van het Stedelijk Museum het gevolg van een treurig misverstand over de functie van een museum voor de moderne kunst.
De misvatting bestaat dat dat zo een museum zoveel mogelijk moet aanschaffen wat door de grote kunsthandelaars in New York en Londen is uitgeroepen tot toonaangevend.
Of dat kwaliteit heeft staat nog ter discussie maar dat het een belachelijk opgeklopte hoeveelheid poen kost is zeker. En wat krijg je in het beste geval? Een slap aftreksel van wat elders beter te zien is.
Wat moet een Nederlands museum voor de moderne kunst laten zien? Het beste wat Nederlandse kunstenaars  in de afgelopen 50 jaar hebben gemaakt. En dat is in de meeste gevallen -zeker als je er een beetje op tijd bij bent - voor een habbekrats te koop. Dat is uiteraard ook voor buitenlanders veel interessanter dan de zoveelste manifestatie van de internationale kunst-dictaten. En voor de Nederlanders kun je altijd nog eens in de zoveel jaar een tentoonstelling van die dure troep bij elkaar lenen.
De laatste directeur die dat echt begreep was Sandberg. Die kocht geen buitenlandse prestige-objecten maar maakte onze eigen Cobra- mensen groot. Veel budget was daar niet voor nodig.
En als er nu eens een decennium geen enkel nieuw interessant Nederlands talent is?
Onwaarschijnlijk maar dan is er toch wel een Belg of Braziliaan te vinden die niet al internationaal tot schertsbedragen is opgeklopt? Ja dat vraagt enig talent maar dat mag van al die conservatoren mee een net salaris toch gevraagd worden?
Bovendien kan een museum voor de moderne kunst wat mij betreft alles wat meer dan een eeuw oud is wel verkopen aan collega-musea met een andere functie. Als het een beetje meezit moet het Stedelijk dus zichzelf kunnen bedruipen.

Rialto - ach het verleden

In Rialto voor een charmante film over opstandige moeders en vrouwen in een door religie gespleten dorp in Libanon. En natuurlijk is alles er veranderd, verbouwd en verbeterd. Maar op een ongrijpbare manier is de atmosfeer nog het hetzelfde als dertig jaar geleden toen ik er wel met mijn dochters kwam voor fijne kinderfilms.
Nog 25 jaar eerder kwam ik er op Luilak. De gemeente organiseerde er voor de opgeschoten jeugd gratis film om half 7 uur in de hoop straatsschenderij te voorkomen. Niet dat die van mijn kant te verwachten was: veel te scheiterig en moralistisch. Wel verstrekte mijn moeder ons oude pannedeksels en daarmee dorst ik wel flink lawaai te maken. Maar de echte overtuiging ontbrak mij.
En wat voor films ze op die dag draaiden staat mij niet meer bij. Tekenfilms waarschijnlijk. En de dikke en de dunne.

sadistisch universum-feministische variant

Ik heb de indruk dat sommige van de beste dames auteurs onbarmhartiger voor hun personages zijn dan hun mannelijke collega's. De meisjes bij Jane Austen zijn vaak als mooie vlinders - vastgeprikt op een bord tentoongesteld.
Sla je niets vermoedend op je e-reader eindelijk Middlemarch van George Eliot op krijg je al in het eerste hoofdstuk een idealistisch maar wat onbezonnen meisje gepresenteerd dat zonder mededogen door de auteur in een rampzalig huwelijk wordt gestort. Iets wat in de negentiende eeuw heel wat noodlottiger was dan nu. Dan kan een weekhartig type als ik al bijna niet meer verder lezen.
Ik heb bijvoorbeeld ook grote bewondering voor het werk van Renate Dorrestein, maar ik heb maar weinig van haar romans echt uit kunnen lezen. Meestal wordt de ellende mij op twee derde van de roman teveel.
De personages van W.F. Hermans moeten ook overleven in een sadistisch universum maar dat verdraag ik beter want dat zijn zelf meestal schoften of hypocrieten.
Terwijl bij de schrijfsters lijkt te gelden: hoe sympathieker de heldin hoe wreder haar lot.

de euro: hoe lang nog?

We zullen hopen dat de Grieken inmiddels doorhebben dat van de euro alleen de hedendaagse olichargen rijker worden en dat zij nu eenduidig kiezen voor de drachme.
Dan zijn ze er over een paar jaar weer bovenop terwijl de rest van Europa nog zucht onder de Duitse bezuinigingsrecessie. Wie volgt?

Maar er zijn 5 jaar te laat ook wat sprankjes hoop: Frankrijk, de Duitse deelstaatverkiezingen. Dus wie weet breekt het gezonde verstand eindelijk door.

Update: bij Foreign Policy vandaag van de hand van C. Prestowitch een geestige oplossing voor de eurocrisis:
laat niet Griekenland maar Duitsland uit de euro stappen. De euro devalueert ten opzichte van de mark en de rest van Europa kan herstellen.

democratie-tourisme

Athene is zoals bekend de bakermat van de democratie, maar de bakermat van de bakermat is de Pnyx een min of meer theatervormige helling op de Philopappusheuvel in het centrum van het oude Athene waar wekelijks zo een 10.000 Atheners bijeenkwamen om te stemmen over oorlog en vrede en de wetten die door hun gedelegeerden waren voorbereid.
Je zou denken dat zoiets een toeristisch hoogtepunt is. Maar nee, we hebben minstens een uur over de heuvel rondgezworven voor we de locatie vonden. En daar troffen we alleen een oude Griek die ons trots het spreekpodium wees en Pericles citeerde. Alle toeristen bevonden zich, konden wij zien, op de belendende Acropolis. De mensen zijn niet geinteresseerd in vrijheid en democratie maar alleen in de symbolen van religie en macht.
Dat was bij de Atheners 500 jaar voor Chr. wel anders. Die wantrouwden de olichargen, de toenmalige 1% ters ten zeerste. Anti-democraten, zoals de familie van Plato (en de man zelf als ie de kans had gekregen), die zelfs bereid waren gebleken tot landverraad als het een kans bood het aristocratisch bestuur te herstellen.
Ze hadden daarvoor twee instrumenten die helaas in het moderne democratisch bestel ontbreken.
Het ostracisme: wie een te grote bek kreeg en werd gezien als een gevaar voor de democratie kon bij meerderheid van stemmen in ballingschap worden gestuurd.
En corruptie en machtsmisbruik werden voorkomen door de gegadigden voor het bekleden van veel publieke functies door loting aan te wijzen. En dan nog maar voor een keer.
Het was voor mij een bijzonder moment om Pericles op die plaats mijn respect te kunnen betuigen.

genot

In de jaren dat je hele middagen doorbracht in het zwembad bleef soms wat water in een van je oren steken.
Dan s'avonds op je kussen vloeide uit je oor eindelijk plotseling een zacht warm straaltje.

beginselvast

Het leek nog wel zo een urgente en prinipiele zaak dat boerkaverbod. Bestrijding van discriminatie van de vrouw en de vrijheid van meningsuiting en godsdienst moesten zorgvuldig tegen elkander worden afgewogen.
En het kabinet koos na ampele overweging moedig tegen de onderdrukking van de vrouw. Het ging hier om fundamentele waarden in onze samenleving: het had uiteraard niks met de chantage van de PVV te maken.
Het kabinet is maar nauwelijks gevallen of het hoeft al niet meer.
Het opportunisme is weer eens oorverdovend gebleken.
.

De euro hoe lang nog?

De werkeloosheid in Spanje is inmiddels opgelopen tot 24.4%.
Adjectieven schieten tekort.
Let wel: de overheidsfinancien van Spanje waren voor de crisis op orde. Deze ramp is gewrocht door de zegeningen van de vrije marktwerking en de criminele nalatigheid van de ECB.

een nieuwe coalitie?

Behendig van de centrumpartijen D66 en GroenLinks dat ze direct in het gat gesprongen zijn op het moment dat Rechts min of meer murw was geslagen en bereid tot concessies.
Het nieuwe plan lijkt op het eerste gezicht redelijk aanvaardbaar: de ergste onzin-bezuinigingen vermeden en de lasten wat verlegd naar de hogere inkomens.
En links is helaas de pas afgesneden en staat andermaal met lege handen.
Voor Sap en Pechtold their finest hour. Je zag ze glunderen.

memento mori

Klein nadeel aan het wonen naast een ziekenhuis:
Minstens twee maal daags word je opgeschrikt door de sirenes van de ambulance - het gillen van de schikgodinnen - en herinnerd aan de eigen sterfelijkheid.

unctad

Bij Al Jazeera een zeer lezenswaardig pleidooi voor de versterking van de invloed van UNCTAD van de hand van Deborah James.
Een paar citaten:

UNCTAD, as the only multilateral economic agency focused on development, has emerged as one of the leading critics of "finance-led globalisation", positing "development-led globalisation" as the needed alternative policy focus of global economic governance. 

Therein lies the fight. 
Not surprisingly, those institutions currently in charge of these matters, such as the International Monetary Fund (IMF), the World Bank, the World Trade Organization (WTO) and the Organization for Economic Cooperation and Development (OECD), are reluctant to share the governance space with UNCTAD. 
While all of these institutions are dominated by the same rich country governments whose failed policies and unrestrained private sectors led the world into the biggest economic crisis since the Great Depression, UNCTAD is an institution known for not only having predicted the crisis, but also for not being afraid of suggesting alternative-to-the-Washington-Consensus solutions. 
Just to be clear: the only reason that there is a fight, is because UNCTAD's excellent, prescient, and influential work is seriously threatening - but only to those individuals and institutions that caused the crisis, and are still benefitting from it.  


En vooral deze komt goed in mijn straatje te pas als bewijs dat ik in elk geval niet de enige ben die paranoide is als ik meen een europese samenzwering te ontwaren om de verzorgingsstaat af te breken. 

Keep in mind that the European authorities - meaning the European Central Bank (ECB) and the European Commission - along with the IMF, are imposing the anti-growth, inequality-exacerbating policies which have been long suffered by developing countries on the receiving end of the IMF's structural adjustment mandates - on their own people, in the current failed policy crisis in the eurozone.

As my colleagues at the Center for Economic and Policy Research and others have pointed out, the European authorities could end the self-imposed crisis tomorrow if they engaged in the same kind of monetary and fiscal expansionary (counter-cyclical) policies that the BRICS undertook. (But alas, this would rob the elites of the opportunity to impose structural reforms - meaning the evisceration of the traditional European social safety net - which is the underlying goal of their austerity-focused policies.)

In de V.S. wordt trouwens tamelijk breed hoofdschuddend gekeken naar het hardnekkige afknijpbeleid van al die "eurokraten met een Duits accent"

wonderen der natuur

Als je een in melk gedrenkt plakje kalfslever door de meel haalt vertoont de structuur een opvallende gelijkenis met de huid van een rhinoceros of olifant.Misschien is de functie trouwens ook dezelfde: bescherming tegen de hitte? Na het bakken zie je er overigens nauwelijks iets meer van.

P.S. Bescherming tegen de hitte? Dus niet: de olifantenhuid schijnt geen porien te hebben. Het arme dier moet dus om af te koelen voortdurend in bad en met zijn oren wapperen.

Leedvermaak

Het was wel vermakelijk om te zien hoe boos en verontwaardigd de heren waren dat hun karretje in de poep gereden werd. Ze hadden zo een fijn plan gemaakt: krimp van de economie, verhoging van de werkeloosheid, afknijpen van de bejaarden en zieken. En nou ging het opeens niet door: een ramp voor het land! Mark en Maxime nooit zo chagrijnig zien kijken.

schoonmakers zijn nooit ziek

Complimenten en felicitaties voor de schoonmakers met de goede afloop van deze ongebruikelijk lange staking. Ze hebben ondanks alle onwil moedig volgehouden. Maar doorbetalen bij ziekte kon er kennelijk nog steeds niet van af anno 2012 bij al die instellingen en bedrijven die in het afgelopen decennium de salarissen van het management hebben verdubbeld.

Links ontwaken?

Het is opvallend dat het dusverre vooral Amerikaanse economen als Paul Krugman en Stiglitz waren die er op wezen dat de bezuinigingswoede van Europees rechts uiteraard niet alleen averechts uitpakt en dus tot een nieuwe recessie leidt maar tevens een nauwelijks verhulde klassestrijd behelst: eindelijk een reden om het stelsel van sociale voorzieningen af te breken. Ontslagbescherming, pensionering, huursubsidie, kinderopvang, kunst.... alles is bespreekbaar behalve de belastingvoordelen van de rijken.
Op dit laatste punt lijkt naast de SP ook overig links nu eindelijk een beetje wakker te worden. Zie recente uitlatingen van Hollande in Frankrijk en Samsom van de "nieuwe" PvdA. Of het voorstel van Groen Links om de centen op te halen met een heffing op vervuilende energie.

de schande van de VVD

De VVD was altijd een min of meer fatsoenlijke burgermans partij - rechts maar netjes en Thorbecke indachtig, al had de leiding soms neiging tot populistische trekjes.
Maar elk fatsoen is nu uit regeergeilheid overboord gezet. Men is bereid om zich ongeveer op dagelijkse basis in elke vereiste bocht te wringen om Wilders maar te kunnen blijven omhelzen. Geen incident is blijkbaar te genant.
Tot alles bereid om maar premier te mogen blijven spelen in de regering Wilders. Marionetten.

ei,ei, een lekkernij

De paasdagen zijn een goede gelegenheid om onze eierproducenten te complimenteren met de grote omslag die ze gemaakt hebben. Veel eieren zijn vandaag de dag echt lekker.
Een decennium of twee geleden was er nauwelijks nog een eetbaar ei te vinden. Alle kippen leken wel op een exclusief menu van visrestanten te zijn gezet. Als je een ei opende sloeg je steevast een walm van visgeur tegemoet.
Maar tegenwoordig of het nu mais, meergranen, scharrel, eco, of vrije uitloop is: we krijgen niet alleen meer te kiezen maar ze zijn bijna altijd goed van smaak en geheel visvrij.

Pasen

Dat mensenoffer om de godheid te verzoenen en ons van onze schulden te bevrijden... die hele dodencultus stuit mij tegen de borst.
Dat heidense ei daarentegen -als symbool van vruchtbaarheid en de nieuwe lente - laat ik mij graag smaken.

europa is goed voor u

Die bejaarde Griek die uit wanhoop zelfmoord pleegt voor het Parlement... het zou wel heel naief zijn om te denken dat zoiets in Nederland niet kan gebeuren.
We zijn de laatste jaren al aardig onderweg. Er is door het zelfverrijkend tuig al een heel fijne recessie geschapen. Nog een paar jaar anti-Keynesiaans, neoliberaal afbraak-beleid van de ECB, de Duitse banken en de europese burokraten en nationaal uiteraard met enthousiaste hulp van VVD en CDA, en dan  creperen de 70 jarige werklozen (luie types zonder bonussen, waarom zoeken ze geen werk?) nog dit decennium op het Binnenhof.
De vraag is alleen wanneer ze de kinderarbeid weer invoeren.

Georges Brassens

In veel gevallen ervaar ik U tube als een verrijking. Muziek die je al jaren kent wordt opeens voorzien van authentiek beeldmateriaal. Soms boeiend, soms grappig. Meestal voegt het een dimensie toe.
Maar soms blijkt het ook ontluisterend.

Toen mijn vader vroeg in de jaren zestig een grammofoon aanschafte bracht hij naar ik mij herinner ook twee grammofoonplaten mee. Vier ernste Gesange van Brahms in de vertolking van Aafje Heynis en een titel van Georges Brassens. Sindsdien onderhield ik met Brassens een warme band. Prettige muziek- ik verstond er weliswaar geen moer van en ben altijd te lui geweest om meer dan een paar strofen op te zoeken- maar altijd genoegelijk om mee te hummen als je in een licht depressieve bui was.

Tot ik onlangs de liederen vergezeld zag van beeldmateriaal van een paar van zijn optredens. Wat een verschrikking, wat heeft die man geleden. Zelfs voor een overduidelijk welwillend publiek is het een en al fladderende tics terwijl het zweet uit meer porien druipt dan een normaal gelaat lijkt te kunnen bevatten en de uitpuilende ogen in wanhoop heen en weer schieten in hun kassen..
Ik wist al wel dat het allemaal getroubleerder was dan het klonk en dat achter al die bezongen dames jongeheren schuil gingen. Maar dat het in die kast waar hij niet uit kon of durfde zoveel pijn deed maakte ook de gezellige muziek plotseling macaber.

Omar Khayyam

Against Astrology

The good and bad
that are in human nature,

the joy and grief
that are in fate and destiny–
do not attribute them to
the movement
of heavenly bodies;
for according to the path of science,
the stars are a thousand times
more helpless than you.

Translated by Juan Cole

Cole's site is nuttig voor iedereen die geinteresseerd is in de ontwikkelingen in de Arabische wereld. Als bonus vertaalt hij regelmatig een vers van Omar Khayyam. Dit is misschien niet Omar zijn mooiste maar de gedachte aan de hulpeloosheid van de sterren ontroert mij.
Khayyam was een genie van het type Leonardo: astronoom en wiskundige, maar ook dichter, maar dan in het Perzie van de 11 de eeuw. De Verlichting kwam in Iran eerder dan in Europa.

damesbroek

Helaas is mij door de verbazing ontschoten door welke associatie maar vanmiddag rees uit de spelonken van mijn brein plotseling de herinnering op dat -vermoedelijk in de winter van 1961- er op mijn school een serieuze discussie gevoerd werd of het met de gymnasiale vrouwelijkheid in overeenstemming kon zijn dat enkele meisjes -die tien kilometer moesten fietsen in de vrieskou- op school verschenen in een damesbroek.
Ik herinner mij van de uitkomst alleen nog dat een poging tot verbieden het niet meer heeft gehaald. En nog geen tien jaar later liepen ze gelukkig allemaal in een hotpant. Ironisch genoeg ook in de winterkou.

Tourisme naar het verleden

Er is geen enkele reden om nostalgisch terug te zien op het verleden. Nog los van onze medische en technologische verworvenheden is ook de staatsinrichting in het verleden zelden aantrekkelijk behalve als men toevallig als prins geboren werd.
Maar sommige tijden of culturen lijken wel opwindend of maken op zijn minst nieuwsgierig. Ik zou bijvoorbeeld best eens een maand op vacantie willen naar het Italie van de Renaissance.
Of naar het Athene van Pericles, Socrates en Euripides. Athene was, afgezien van de slavernij, democratisch en egalitair genoeg om de diepe haat en verachting op te wekken van een arrogante aristocraat als Plato, die in zijn Staat dan ook als ideaal een totalitaire standensamenleving voorstelt. Waarschijnlijk was het dus in het Athene van die tijd voor een gewone burger zo beroerd nog niet.
En wat te denken van Minoisch Kreta? In de enthousiaste beschrijving J.J. Norwich in The Middle Sea:
This extraordinary civilisation -talented, cultivated and extremely rich- ruled an empire of the Aegean and until around 1400 B.C. exercised a powerful influence over the whole eastern Mediterrenean, ....It must have been fun to be a Minoan. The objects that they left behind them give the impression of a happy, peaceful, carefree people; secure enough to leave their cities unwalled.....Their clothes were elaborate- sometimes almost fantastical - with a good deal of toplessness, their jewellery of dazzling golden filigree. They enjoyed a degree of luxury unprecedented in history....They mistrusted all things military. They made love, not war.
Het is de vraag of wij dit fraaie beeld niet vooral danken aan onze onwetendheid maar toch stemt het vrolijk dat de geschiedenis misschien niet altijd en alleen maar ellende heeft betekent.
Maar het liefst zou ik een kijkje nemen bij - nog ouder en geheimzinniger- de Indus vallei cultuur. Wij hebben het over 3000 v. C. en hierover weet men bijna niets behalve dat de grote stedelijke complexen een geavanceerd rioleringsstelsel kenden. En dat zij naast veel ander waardevols misschien al yoga hadden uitgevonden. En dat men alleen burgerwoningen gevonden heeft en badhuizen en graanopslagplaatsen maar  geen paleizen en kerkgebouwen! De bestuursinrichting is onbekend maar denk eens in: geen paleizen en tempels- dat niveau van beschaving hebben wij, ook nu nog, nooit meer bereikt.

Onze tijdsbeleving is een illusie

In de HP/ de Tijd van afgelopen week staat een fascinerend interview met de Amerikaanse neurowetenschapper  David Eagleman. De titel luidt: "Het ik is een sprookje" en het interview gaat dan ook vooral over het illusoire karakter van ons ik en ons bewustzijn, waarover een andere keer meer.
Het verhaal opent met een anecdote over tijdsbeleving. Hij viel als jongetje van acht van het dak van een huis. Dat leek wel een eeuwigheid te duren. Het leek wel of het in slow motion ging. "Ik voelde mij volkomen rustig en tegelijk heel scherp van geest. Zo moet Alice in Wonderland zich hebben gevoeld toen ze in het hol van het Witte Konijn viel." Zijn conclusie: onze tijdsbeleving staat los van de werkelijke tijd. Het is niet eens duidelijk wat "werkelijke tijd" is. Het is goed mogelijk dat die niet eens bestaat.
Ha die ken ik dacht ik bij lezing.
Nog meer een jaar of tien geleden reed ik op de fiets door een plas op weg. Die plas verborg een flink gat in de weg waarin mijn fiets abrupt tot stilstand kwam. Mijn stuur brak af en ik katapulteerde hals over kop voorwaarts. En lang dat het duurde! Ik had alle tijd van de wereld om te overwegen wat mij was overkomen, mij af te vragen hoe ik terecht zou komen, of ik mijn nek zou breken, of de fietsreparatie duur zou worden of de eieren in de fietstas nog heel zouden zijn etcetera. En dat alles in achteraf verbijsterende gemoedsrust en sereniteit. Volledig verzoend met het leven vloog ik het asfalt tegemoet. En landde overigens nogal gelukkig op mijn schouder - een blessure die al na een paar weken over was.
Mijn conclusie was indertijd ook al dat onze tijdsbeleving buitengewoon relatief is. Maar vooral dat het zo jammer is dat die ervaring heel moeilijk herhaalbaar is zonder zo een externe schok. Je kunt de tijdsbeleving maar heel beperkt manipuleren. In mijn ervaring is een zekere verschuiving in de tijdsbeleving aan de orde onder invloed van marihuana. En voor sommigen wellicht ook tijdens meditatie.
De enige andere situatie waar zich een vergelijkbare ervaring voordoet die ik ken is eigenaardig genoeg tijdens sportbeoefening. Als tiener heb ik -op een heel laag niveau- basketball gespeeld. In de roes van het spel kwam het zelfs op mijn niveau een enkele keer bij een korte vlaag voor dat de tijd verschoof. De tegenstanders die op mij af kwamen hollen leken als in stroop te bewegen en ik had alle tijd van de wereld om de bal met onvermijdelijke precisie in de handen te spelen van mijn traag wegspurtende medespeler. Een seconde later was ik dan weer mijn gewone middelmatige zelf.
Topspelers hebben dit ongetwijfeld langer en veelvuldig. Dat is misschien wel meer nog dan atletisch vermogen hun voornaamste kenmerk. Iemand als Cruyff kan maar niet begrijpen dat de anderen het niet "zien".

castratie

Altijd gedacht dat geen enkele wandaad van de Katholieke Kerk mij nog zou kunnen verbazen.
Maar castreren in de jaren vijftig daar kijk ik toch weer even van op. Een mooie oude traditie natuurlijk maar dat was om die fraaie jongensstem te bewaren- iets dat 2 eeuwen geleden al onvoldoende beweegreden gevonden werd. Niet om het slachtoffer van je pedofiele aandriften voor de homosexualiteit te behoeden.
Enfin de zaak zal wel verjaard zijn en de daders en de hypociete heulers dement of overleden.

Bij nader inzien: dit kan bijna niet waar zijn, al staat het in de krant en neemt de TK het zo serieus dat om een onderzoek is gevraagd. Wie kan zo een operatie in vredesnaam uitgevoerd hebben? Die paters zullen toch niet zelf het mes gehanteerd hebben? Of hebben ze een of andere katholieke dierenarts zo gek gekregen?

Weer later: Nou dus toch. Voor de diepste spelonken van de menselijke perversie en gewetenloosheid moet je bij de religieuzen zijn. En dan te bedenken dat dit soort lieden zich steevast moreel ver boven de ongelovigen verheven voelt.

bijna gratis 9: vlierbessenjam

Vanmorgen zeer verheugd toen ik bij het ontdooien en opruimen van de diepvries nog een doos met bessen van de oogst van vorig jaar aantrof. Ooit bedoeld voor de kerstdagen maar vergeten.
Telkenjare hangen in de herfst overal in land en stad volle dieppaarse trossen bessen wulps te bungelen. En niemand die de moeite neemt om er even een paar af te knippen. Doe je dat wel dan wordt er meestal argwanend of bevreemd gekeken. Een enkeling komt zelfs waarschuwen dat die bessen vergiftig zijn (hetgeen in rauwe toestand overigens enigszins het geval is).
Plukken dus die trossen, de bessen er afritsen, even afspoelen en met aanhangend water een kwartiertje koken, beetje suiker erbij of eventueel geleisuiker.
Heerlijk op een pannekoek, in de kwark of om sorbet van te maken.
En altijd met die spectaculaire kleur. Buiten kijf de lekkerste jam die er bestaat!

merci

Soms denkt een mens bij het stijgen der jaren hoofdschuddend dat het met al die nieuwe media niet meer bij te benen valt. Dagelijks een nieuwe I-dit of dat, een nieuwe app. (sic?), weer een nieuw netwerk
Maar uiteindelijk blijkt het altijd weer te gaan om verspreiding van hetzelfde obscurantisme: astrologie, de Paus is tegen anticonceptie en reclame voor Merci.
Uw lot staat in de sterren geschreven, sex is vies, en liefde is een doos goedkope chocola. De achterlijkheid is volstrekt onverminderd.
Verder bieden de nieuwe media natuurlijk gelegenheid aan pornografie, prostitutie en malversaties -net als obscurantisme zo oud als de mensheid. Maar dat stoort mij niet want die zijn niet intern tegenstrijdig met de wetenschap, de manier van denken die het medium mogelijk hebben gemaakt.

stress

Tal van situaties kunnen objectief worden aangemerkt als stressverhogend, zoals scheiden, ziekte, arbeidsconflicten en financiele problemen.
Maar in mijn ervaring is stress meer een psychische dispositie.
Als ik niet opgefokt ben over iets belangrijks ben ik het steevast in bijna dezelfde mate over iets onbelangrijks dat zoveel opwinding nauwelijks verdient. Het verschuift naar iets onnozels en het besef dat dat irrationeel is helpt betrekkelijk weinig. Dat soort neiging tot obsessie wordt er bij het stijgen van de jaren en de bloeddruk ook niet beter op. Ik word helaas en tot mijn teleurstelling geen spat wijzer. Hoe graag ik ook zou voldoen aan het stoicijnse ideaal: eens een stresskip, altijd een stresskip.

Syrie

Ik vraag mij nu al weken vruchteloos af of er niet toch op een of andere manier een mogelijkheid is om zinvol in te grijpen in Syrie zonder het bloedbad nog erger te maken.
Nu John McCain onomwonden voor een militaire operatie pleit weet ik het zeker: die mogelijkheid is er niet.
Bovendien heeft Obama het al lastig genoeg met het suicidale verlangen van Israel om een stommiteit te begaan in Iran. Als Obama zich in dat Syrische moeras waagt zal Israel ongetwijfeld achter zijn rug om Iran bombarderen en is de ramp niet te overzien.
Tot grote tevredenheid van McCain ongetwijfeld.

update: Het is altijd weer aardig humanitair links en oorlogszuchtig rechts verenigd te zien in de wens in W.O. III te beginnen.

gewoontedier

Het is verbluffend hoe diep ingeslepen onze gewoontes zijn.
Vanwege een laatste schaatsblessure probeer ik mijn linkerarm te sparen maar dat blijkt telkens weer in de praktijk bijna onmogelijk. Mijn linkerarm en mijn rechterarm hebben onderling een taakverdeling afgesproken zonder mij daar van op de hoogte te stellen. En dus ga ik zelfs bij de uitvoering van zelfs het meest onnozele taakje (koffie zetten, afwasmachine uitruimen) binnen een minuut drie keer in de fout en belast hem toch.
Waar ik mij ook niet van bewust was dat ik als rechtshandige juist mijn linkerarm voortdurend gebruik voor het zwaardere werk. De rechter wordt vrijgehouden voor de complexere handelingen. Dus zware boodschappentas links en rechts de sleutel die niks weegt om de deur open te maken.
En aangezien je de meeste handelingen uitvoert ( was het niet drie kwart seconde?) voordat je er bewust wilsmatig toe besloten hebt is de enige manier om die eigenwijze arm echt te ontlasten om hem vast te binden in een mitella, zodat ie geen kant op kan.

strategisch stemmen

De paniek die kennelijk binnen de PvdA fractie is uitgebroken is bepaald niet zonder reden.
Al decennia loopt een derde van het kiezerspotentieel van de SP en GroenLinks vlak voor de verkiezingen telkens toch maar weer over naar de PvdA in de hoop dat links de premier zal mogen aanwijzen of in elk geval het initiatief zal krijgen bij de formatie.
Maar als de huidige stand van de peilingen zich handhaaft zal die bonus van het strategisch stemmen dit keer naar Roemer gaan. En mag de fractie nog blij zijn als het bij een halvering blijft.
En ik betwijfel of een spelletje wie-van-de-drie gaat helpen. Je ruikt het angstzweet.

update 13 maart:
Toch wel aardig om te zien dat die interne verkiezingen tijdelijk een beetje helpen. Wie enige kans wil maken kan zich niet permitteren te heulen met een PVV-VVD kabinet. De PvdA is nu dus plotseling geweldig moedig en bereid het kabinet te laten  vallen.
Voor Rutten is het dus een kwestie van wachten.

Waar zijn de conservatieven gebleven?

Nee ik bedoel niet de Amerikaanse conservatieven want dat zijn geen conservatieven maar radicale reactionairen die de voorbehoedsmiddelen willen afschaffen in naam van de godsdienstvrijheid, die Iran willen bombarderen en liefst vandaag Irak weer willen bezetten en die om de klimaatbeweging een hak te zetten de oliemaatschappijen willen blijven subsidieren. Sterker nog, die theocraten zijn van mening dat de opwarming van de aarde een grote leugen is want God heeft in de Bijbel beloofd dat er geen tweede zondvloed komt - wij spreken hier over 140 miljoen mensen in het machtigste land ter wereld.
Ik doel op nette conservatieven zoals die arme prins Charles van Engeland. Die is weggehoond toen hij liet weten niet zo warm te lopen voor de uitwassen van de moderne architectuur en het waagde te pleiten voor meer oog voor een menselijke maat. Persoonlijk vind daar niet zo veel mis mee in aanmerking genomen dat we de Bijlmer al weer half hebben moeten afbreken. Ook ik loop trouwens niet zo warm voor de gigantische witte badkuip die onlangs tegen het Stedelijk is geplaatst met daaraan gelukkig een enorme witte vleugel zodat het ding elk moment kan wegvliegen. Verder is die arme prins voorstander van het behoud aan eeuwenoude Engelse parken en natuurgebieden. Je zou denken dat het conserveren van natuurwaarden een mooi conservatief standpunt is. Het woord zegt eigenlijk al. Maar nee conservatief is tegenwoordig als je het landschap uitverkoopt aan de hoogste bieder. Natuurbehoud, milieubewustzijn en zorgen over klimaatverandering en zelfs onbespoten groenten- je zou denken prachtige conservatieve waarden, maar het leeft helaas alleen onder welwillende progressieven. Gezien de urgentie van deze vraagstukken is een breed draagvlak van het grootste belang - maar er valt helaas geen nette conservatief meer te bekennen. Behalve die arme prins dan.

bril

Sinds een jaar of tien (of is het al weer 15?) draag ik een bril.
En ik weet dat ook wel dat ik dankbaar moet zijn dat ik niet zoals mijn voorvaderen, zonder ergens de details van te zien, half tastend door het leven hoef te gaan. Maar ik heb mij er nog steeds niet mee verzoend. Het is een bron van permanente ergernis op mijn neus, hij zit mij in de weg. Mijn coordinatievermogen is volgens mij verminderd - er sneuvelt meer glaswerk. Ik kijk door een raam naar buiten- opgesloten. En je hele kop gaat er naar staan. Luie oogspieren? Dus hem afzetten hem afzetten is ook geen gezicht. Enfin, een brillengezicht.

heimelijk genoegen

De mijne is het lezen van dieetboeken.
Niet omdat ik mij bekommer om die paar kilo die ik te veel weeg.
Maar omdat ik dol ben op al die prachtige speculaties over de prehistorische oermens en zijn vermeende eetpatroon waaruit dan apodictisch wordt afgeleid wat wij moeten eten: veel vlees, nee uitsluitend ongekookt voedsel, rauwkost en noten, geen additieven, de magnetron is de uitvinding van de duivel, nee geen tarwe en andere koolhydraten. Afhankelijk van de heilsboodschap van de auteur.
Zonder dat ooit in overweging wordt genomen dat de levensverwachting van die gezonde oermens waarschijnlijk 35 jaar was.
Ook hou ik veel van de baarlijke nonsens van bijvoorbeeld Sonja eierkoek Bakker met haar light producten.
Maar toch en aan de andere kant .... de dieetboeken voorzien in een reeele behoefte.
Onze medici handelen curatief en alleen preventief in een generale zin (vaccinatie, protocollen voor verhoogd cholestorolgehalte, hygiene etc.). Voortreffelijk want daarmee is onze levensverwachting verdubbeld. Maar in het persoonlijk welbevinden en de optimalisering van de gezondheid van hun patienten zijn ze nauwelijks geinteresseerd. Het zit niet in de opleiding en ze zijn op dit terrein dus onkundig en conservatief ( de schijf van vijf) en toegegeven ze krijgen ook niet de tijd en de middelen.
Ze zijn nog wel bereid om het roken te ontraden maar voor de informatie dat je, als je toch zo stom bent, beter maar wel vitamine c kan slikken heb je een dieetboek of het internet nodig. En zo is wat de mensen zelf aanmodderen een miljarden industrie geworden voor de drogisterijen in ons land.
En voor wat mijzelf betreft: ik eet als ik al die aanbevelingen lees -helaas slechts tijdelijk- wel degelijk een appeltje meer.

Allen in Parijs

Het meest genoten van de mini-portretten van de jaren 20 helden. Hemingway sarcastisch gekenschetst als blaaskakige macho. Een aandoenlijke Zelda. Een mooie maniakale Dali. En een onverwacht warme Gertrude Stein.

zelfs geen salonsocialisten

De PvdA-top wil volgens het nieuws weer wat opschuiven naar links - meer richting SP.
Ja jongens dat had je dus 20 jaar geleden moeten doen.
Eerst onder Nijenrode abiturient commissaris van ING in spe Kok het socialisme afschaffen, dan onder frisse D66- er Bos de banken en bank-bonussen redden ten koste van de belastingbetaler en ook nog eens onder de van elk politiek benul gespeende bestuurder Cohen een PVV-VVD-kabinet overeind houden - en dan verbaasd constateren dat je geen linkse kiezer meer hebt overgehouden. Tja, ik mag toch hopen dat het nu te laat is en de mensen na al dit verraad de SP niet meer in de steek laten bij het eerste linksige oprispinkje.

verzinsel

Vaak krijg je vlak voor het inslapen een kleine schok waardoor je nog even klaar wakker bent.

Er moet vast met enige moeite wel een wetenschappelijke verklaring te vinden zijn van de fysiologische oorzaak en functie van dit verschijnsel. Maar soms heb ik daar gewoon geen behoefte aan omdat ik gehecht ben aan mijn eigen verzinsel.

Een kleine groep nomaden houdt halt voor de nacht. Urgh wordt aangewezen voor de eerste wacht. Hij moet het vuur blijven voeden en zo de wolven op afstand houden. De dag is lang geweest en de jacht spannend. Iedereen valt na het eten direct in slaap. Urgh is ook moe. Hij sukkelt in. Maar net als hij in slaap dreigt te vallen -krijgt hij nog even een kleine schok. Geschrokken staat hij op, rekt zich uit en werpt een extra tak op het vuur.
Het is duidelijk: die kleine schok voorkomt dat wij voortijdig worden opgegeten.

De werkelijke verklaring wil ik helemaal niet weten. Een mens heeft recht op een paar romantische illusies.

ijs

Zolang er ijs ligt wordt er niets opgemerkt - anders dan de schoonheid van het winterse landschap, de verrukking van het bijna-vliegen (bij wind mee), de spierpijn in de billen en rozige uitputting acheraf.

generatie Creche

Als gespeculeerd wordt over het mogelijke "anders" zijn van komende nieuwe generaties komt men steevast op de proppen met de gevolgen van technologische innovaties als het internet en de mobiele telefoon. Ik twijfel geen moment of verschijnselen als games, Facebook, hacken en gratis downloaden zullen invloed hebben op de wereldbeeld van de jongeren die er mee opgroeien als hun "natuurlijke"omgeving.
Maar ik vraag mij wel eens af of ontechnische sociologische ontwikkelingen niet minstens zo belangrijk zullen blijken. Nu bijna alle ouders beiden (moeten) werken verblijven steeds meer kinderen al bijna vanaf geboorte in creches, voorschoolsen en naschoolse opvangen.
Toen ik op mijn vijfde direct van onder mijn moeders rokken voor het eerst een kleuterschool betrad was dit een overweldigende en schokkende ervaring. Zoveel kinderen, zoveel beweging en zoveel lawaai.
Mijn kleindochter is daarmee vergeleken een veteraan die er al vijf jaar van sociale interactie van 9 tot 6 heeft opzitten. Dat moet toch ook sporen nalaten, mogelijk zelfs op de ontwikkeling van de structuur van het brein.

Klee in het Cobra museum

Fraaie tentoonstelling waarin het geestelijke vaderschap van Paul Klee voor de Cobra beweging overtuigend wordt zichtbaar gemaakt. Alles wat ze in de jaren 50 deden was eigenlijk door Klee al in de jaren 30 gedaan. Zo revolutionair was het dus ook weer niet.
Mij in het verleden wel eens afgevraagd waarom mijn vader die van de zelfde generatie was niet met de pret heeft meegedaan. Het antwoord sprak, mijzelf kennende, eigenlijk voor zich: zijn zoon heeft kans gezien de pret van de jaren 60 geheel mis te lopen. Serieuze types, tobbers.

de euro:hoe lang nog 6

Nu Griekenland zijn autonomie braaf heeft ingeleverd aan Duitse banken en Europese burokraten kunnen we meteen verder met Portugal. Dat verkeert nu ongeveer in de toestand van de Grieken een jaar geleden. Als ik het goed begrijp doet de rente op 10 jarige staatsleningen 13%- een volkomen onhoudbaar nivo in een krimpende economie.
Door alle bezuinigingen zitten de Britten trouwens ook nog steeds op een krimp van het BNP van min 4%. En het lijkt aannemelijk dat we binnenkort mogen afscheid nemen van Sarkozy.
Aan de andere kant: er zijn ook her en der wat geluidjes waar te nemen dat misschien, heel misschien al die soberheid en bezuinigen en al dat afknijpen en de broekriem aantrekken (na het redden van de banken ten koste van de burgers) weliswaar moreel zeer verheffend was maar misschien wellicht economisch niet zo bevorderlijk.
Dus wie weet?

oud papier

Het vinden van boeken bijvoorbeeld bij het vuilnis of de papierbak heeft zijn eigen charmes. Je komt eens iets tegen waar je zelf niet aan gedacht zou hebben. Je betreedt een bibliotheek of boekwinkel nu eenmaal onvermijdelijk met een zekere vooringenomenheid. Een gevonden boek draagt de noodzakelijkheid van het toeval met zich.
Ik was dan ook zeer content dat ik bij de papierbak een nog fris exemplaar van Tranen van de krokodil van Piet Vroon vond. Het handelt over de te snelle evolutie van onze hersenen - een onderwerp dat mij zeer interesseert. Dit boek was duidelijk voor mij bestemd.

Het boek opent om niet geheel duidelijke redenen met een wetenschapstheoretische beschouwing. Wij vernemen in wat krampachtig proza dat men in de wetenschap wil verklaren, voorspellen en beheersen. En dat men ook in de wetenschap kampt met vooringenomenheid en vooroordelen. Vervolgens vernemen wij dat er binnen de wetenschap verschillen van mening bestaan. Andermaal geen woord onwaar bij. Je kunt zelfs stellen dat de wetenschap juist door die meningsverschillen blijft groeien.
Maar dan krijgen wij voorbeelden van dergelijke meningsverschillen gepresenteerd. Zo bestaan er binnen de wetenschap verschillen van opvatting tussen astronomen en astrologen.
Pardon?! De voornaamste functie van wetenschapstheorie is nu juist om duidelijk te maken dat astrologie en aanverwante wartaal geen wetenschap is en waarom: kortom afgrenzing. Bij Vroon worden astronomie en astrologie als twee gelijkwaardige stromingen binnen de wetenschap op 1 hoop gegooid.
Dit is geen gewone blunder; het is een kolossale blunder; het Zwarte Gat onder de blunders.
Het is alsof iemand beweert dat er binnen de medische wetenschap verschil van mening bestaat tussen artsen en kwakzalvers. Maar wacht dat is nou precies het tweede voorbeeld dat wij van Vroon krijgen. Waarna hij afsluit met: "Wetenschappen bestaan veelal uit intellectuele circuits die elkaars theorieen en feiten niet of nauwelijks serieus nemen".Als je je probeert voor te stellen wat er in het brein van de auteur omging voel je je IQ voorgoed met 20 punten zakken.

Het is niet mogelijk daarna nog enige mededeling van deze Vroon serieus te nemen of te vertrouwen. Het boek gaat terug waar het vandaan kwam: het oud papier

ja/nee/geen mening

Dat boerkaverbod is nou typisch zo een geval dat je je als welwillende burger op het hoofd krabt wat je ervan moet vinden. Natuurlijk zijn die boerkaas verwerpelijk en onderdrukkend, maar verbieden?
En hoe zuiver zijn de motieven van de regering?
Dan lijkt het interessant om te vernemen wat ons hoogste adviesorgaan voor redenen heeft om tegen het verbod te zijn. We hebben dat college van wijzen toch niet voor niks.

Van het NOS journaal:
" De Raad van State heeft forse kritiek op het wetsvoorstel van het kabinet om de boerka en andere gezichtsbedekkende kleding te verbieden. De raad vindt dat het verbod in strijd is met de vrijheid van godsdienst en in strijd met de geldende normen om niet te discrimineren. Ook vraagt het belangrijkste adviesorgaan van het kabinet zich af of een boerkaverbod niet een te zwaar middel is."

Tja, wat moeten we daar nu mee?

Die boerka heeft met de vrijheid van godsdienst toch geen moer te maken? Het mag dan net als vrouwenbesnijdenis in bepaalde achterlijke streken in zwang zijn waar toevallig de islam de dominante godsdienst is, maar met dat geloof heeft het verder niks te maken. Zoals al blijkt uit de omstandigheid dat in menig islamitisch land geen boerka te bekennen valt.
Toch heeft het Kabinet dit punt kennelijk zo zwaar genomen dat het verbod wordt uitgebreid tot het verbod op het dragen van gelaatsbedekkende kleding. Net zoiets als het verbod op naaktlopen dus, volgens die slijmjurk van een Donner. Je moet er even opkomen. Ik mag aannemen dat er voor schaatsers met tegenwind en motorrijders een uitzondering zal worden gemaakt?
En "in strijd met de geldende normen om niet te discrimineren"? Wat is dat nu weer voor een halfslachtige formulering? Valt het nu wel of niet onder het relevante artikel  van de Grondwet?
En waarom niet een beroep gedaan op de vrijheid van meningsuiting? Want mij lijkt buiten kijf te staan dat met het dragen van die gelaatsbedekking een opvatting of mening wordt uitgedragen, hoe verwerpelijk die ook mag zijn.

En tenslotte: als een verbod in strijd is met de grondwet is dan geen grondwetsherziening nodig om het verbod door te voeren?
Eerlijkerheidshalve ben ik te lui om het antwoord op al deze juridische vragen uit te zoeken. Maar omdat dit een zaak is die misschien wel vooral vrouwen aangaat, heb ik nog wel de mening gevraagd van een exponent van de gestaalde kaders van het ouwerwetse feminisme. Antwoord: tegen een verbod. En daarna de mening van een jongere dame en die is weer voor een verbod. Allebei natuurlijk met uitstekende argumenten.
En zo blijf je je als burger op de kop krabben.
Enfin we zullen maar aannemen dat dit PVV-stuntje het niet gaat halen.

dijkgraven

Ik kan toch al nooit zo warmlopen voor bestuurlijke vernieuwing. De beoogde of vermeende kwaliteitsverbeteringen en effiencywinsten doen zich in de praktijk zelden voor. Vaak zijn de resultaten zo dramatisch dat men uiteindelijk maar weer op de eerdere schreden terugkeert. Denk aan de 16 Amsterdamse stadsdelen of aan de moloch-scholen in het beroepsonderwijs.
Het grootste deel van de bestuurlijke vernieuwing is niet meer dan ambtelijke veranderdrift.
Maar bestuurlijk gerommel met onze waterschappen bezie ik instinctief helemaal met de grootste argwaan. Ik ben nog altijd Nederlander genoeg om onmiddellijk aan natte voeten te gaan denken.
Het onderhoud van onze dijken is meestal een urgentie op de langere termijn die allicht bezwijkt onder de druk van de met het oog op de verkiezingen verleidelijke prioritering van wegverbreding of zelfs beter onderwijs.
Nee, onze dijken vertrouw ik alleen toe aan de ingenieurs die zijn toegerust met die prachtige benaming: dijkgraven

stinkend rijk

Last van jaloezie op mensen die rijker zijn heb ik nooit gekend. Het laat mij volstrekt onverschillig dat ik mijn kleren niet in de P.C. Hooftstraat maar in een tweedehands winkel koop. Ik gun iedereen die er min of meer eerlijk aangekomen is en niet zeurt over de belastingen zijn centen van harte.
Ik ben ook nooit jaloers wanneer ze het uitgeven aan kapitale villaas, kostbare vacanties, ruim bemeten jachten of veel te snelle auto's.
Maar ik voel -ironisch genoeg - een enkele keer wel een steek van afgunst wanneer ze hun geld weggeven. In de negentiende eeuw was dat nog heel gebruikelijk. Artis en het Concertgebouw danken er hun bestaan aan. Een maecenas-rol die nu bijna alleen nog door bedrijven wordt vervuld.
De redding van een historisch gebouw, het behoud van een viool, de oprichting van een levenseindekliniek, dat soort doelen wekt mijn spijtige bewondering voor de donors.

Levenseindekliniek 2

Onlangs weer een paar persoonlijke verhalen over negentigjarigen op zoek naar levensbeeindiging gehoord die de gruwzaamheid van abortus in de breinaaldperiode evenaren. Het verraad van artsen en de pijn, machteloosheid, en eenzaamheid van heel oude mensen die zichzelf moeten uithongeren of trachten te verstikken..
Ik lees dan ook tot mijn diepe tevredenheid in Relevant, publikatie van de NVVE, dat de Levenseindekliniek snel van de grond komt. Er is al een half miljoen ingezameld en het accent komt te liggen op mobiele teams, want de meeste mensen willen natuurlijk liefst thuis geholpen worden.

Drift

Een enkele keer word ik bevangen door blinde drift. Ik heb er geen studie naar gedaan maar ik kan mij voorstellen dat het vermogen tot driftigheid ooit enig evolutionair voordeel heeft opgeleverd. Als een leeuw of een kannibaal van een andere stam er met je jongste dochter vandoor dreigt te gaan is een razernij met volledig verlies van angst of oog voor zelfbehoud en de beschikbaarheid van onvermoede krachten waarschijnlijk nuttig.
Maar in een moderne kontekst heb je er bepaald meer last dan gemak van.
Zo ben ik bijvoorbeeld veroordeeld tot permanent jurist-mijdend gedrag. Juristen zijn in mijn ervaring volstrekt ongeinteresseerd in waarheid of gerechtigheid. Door training en beroep gedeformeerd willen ze altijd in discussie en die willen ze dan winnen met gebruik van zoveel mogelijk halve waarheden en valse argumenten. Maar ja dat is geen valide reden om ze in elkaar te slaan. Hoewel het voor de zelfgenoegzame ziel van Piet Hein Donner misschien wel eens goed zou zijn.
Waar ik ook geweldig kwaad van kan worden is gebruik van metaforen als het "gevecht tegen" of het "overwinnen van" kanker.met het impliciete verwijt aan de ongelukkigen die eraan bezwijken dat ze niet hard genoeg gevochten hebben. Ik ben zelf een paar maal bestraald en ik kan melden dat je alleen maar kunt berusten in je lot. Hoewel door Karin Spaink, die op meer fronten een heldin is, met de tussen-de oren- mafia al jaren geleden briljant is afgerekend, blijven die formuleringen maar woekeren. En kwaad worden heeft geen enkel nut.

correctie: Eerder per ongeluk Jan Hein Donner (wijlen de schaker) genoteerd, wellicht als gevolg van associatie met zijn van eigen glorie bedwelmde vriend Mulish van wie ik na zijn Cuba-pamflet nooit meer enig woord heb gelezen of boek heb aangeraakt.

de heiligheid van moeder natuur

Bolivia gaat mensenrechten geven aan moeder aarde. Via Immasmartypants:

With the cooperation of politicians and grassroots organizations, Bolivia is set to pass the Law of Mother Earth which will grant nature the same rights and protections as humans. The piece of legislation, called la Ley de Derechos de la Madre Tierra, is intended to encourage a radical shift in conservation attitudes and actions, to enforce new control measures on industry, and to reduce environmental destruction.

The law redefines natural resources as blessings and confers the same rights to nature as to human beings, including: the right to life and to exist; the right to continue vital cycles and processes free from human alteration; the right to pure water and clean air; the right to balance; the right not to be polluted; and the right to not have cellular structure modified or genetically altered. Perhaps the most controversial point is the right "to not be affected by mega-infrastructure and development projects that affect the balance of ecosystems and the local inhabitant communities".


Dit ontroert mij.
Als men zich in de geindustrialiseerde landen al eens zorgen maakt over de klimaatverandering of de natuurwaarden komt men hoogstens tot de erkenning dat er eigenlijk nodig iets aan moet gebeuren maar helaas nu nog even niet. Want eerst moet de economie uit het slop of het past niet in energiebeleid of het is politiek niet haalbaar, als niet de rest van de wereld ook mee doet. Er is altijd wel een reden waarom alleen met veel lippendienst en mondjesmaat maatregelen in de marge kunnen worden genomen.
Al deze excuses zouden de Bolivianen ook moeiteloos en met meer recht van spreken kunnen aanvoeren want ze hebben nog een schat aan ongerepte natuur en ze zijn straatarm.  
Deze stap wordt dan ook niet ingegeven door politieke en economische overwegingen maar door religieuze intuities. Onder een dun laagje vernis van katholicisme leeft nog de oude indiaanse verering van Pachamama- moeder natuur zelf is heilig. 
  

de euro: hoelang nog 5

Soberheid en Zuinigheid - dat was het anti-Keynesiaanse recept dat Europa er weer bovenop moest helpen.
Je kon er natuurlijk op wachten. Inmiddels is ook de credietwaardigheid van Frankrijk al in het geding.

S&P went further, casting doubt on Europe's approach of insisting on tough austerity measures as the main path to restoring financial stability to Europe.
"We believe that a reform process based on a pillar of fiscal austerity alone risks becoming self-defeating".

Het "aanhalen van de buikriem" mag dan de zedenpredikers genoegdoening schenken, de economie wordt er niet mee geholpen. Het zou komisch zijn als het niet zo droevig was.

een wonder

Gisteren voor een tweede maal grootvader geworden. Een geboorte is uiteraard een volstrekt gewone gebeurtenis die tienduizenden malen per dag plaats vindt. En die toch een uniek en niet te bevatten wonder is.
Aangezien ik niet bijster geschikt ben voor deelname aan het echte leven - vanwege mijn onvermogen om niet te bedenken wat er allemaal verkeerd kan gaan- ben ik blij dat ik mij nu onbezorgd kan gaan wijden aan het aanbidden van de nieuwgeborene.


P.S.
Overigens ben ik het roerend eens met culturen die mannen taboe verklaren bij bevallingen. Ze kunnen maar beter een weekje worden weggestuurd om een heldendaad naar keuze te gaan verrichten.
Het is niet aanraadzaam de tere mannenziel met de realiteiten van het leven te belasten. Ze zijn er maandenlang van in de war.

bijna gratis 8: fotografie

Een bezoekje aan het FOAM is natuurlijk steevast een lust voor het oog maar je hoeft om unieke fotografie te zien tegenwoordig de deur niet meer uit.
Het hele Life fotoarchief is op Google gezet. Zie images.google.com/hosted/life.
Persoonlijk vind ik in het bijzonder de serie over de armoede in het zuiden van de VS in de crisisjaren zeer indrukwekkend en van grote schoonheid.
Ook zijn veel schitterende fotoos te bewonderen op Shorpy.

een trieste wanvertoning

Zo heeft Wilders de omstandigheid dat de koningin haar hoofd heeft bedekt in een Saoedische moskee genoemd. Het lijkt mij een verheugend teken dat de rabiate anti-islamisten, blijkbaar bij gebrek aan een beter argument om de aandacht te trekken, met dit machteloze en knullige protest op de proppen komen.
Ten eerste is het niet respectvol tegenover de koningin en daar houden wij niet van. Ten tweede weet iedereen die nog wel eens in een christelijke kerk komt dat je je daarvoor fatsoenlijk kleedt. Ten derde heeft ongeveer de helft van Nederland wel eens in Turkije op vacantie gevierd en bij die gelegenheid zelf volgens voorschrift bedekt een moskee bezocht. Een zwaktebod dus. Komt eindelijk de klad in de PVV?

Update;
Ik zie tot mijn genoegen dat de PVV in de wekelijkse peiling inderdaad 3 zetels kwijt geraakt is. We hoeven ons overigens geen enkele illusie te maken dat de PVV serieus in de problemen is. Wilders is zo behendig geweest om nagenoeg het alleenrecht te verwerven op de anti-Europese emotie en daar kan hij electoraal nog jaren op voort. En populistische beloften als een extraatje voor de AOW-ers gaan er ook altijd in als koek.

didactische vernieuwing

Het is heel goed om in het rekenonderwijs de normale sommen aan te vullen met begripsmatig rekenen van het type: er rijdt een trein van A naar B etc.
In een uithoek van het Zuiden van de VS heeft men nu bedacht dat het natuurlijk nog beter is om dat ook nog eens te integreren met de geschiedenisles.
Zodoende kregen de leerlingen de volgende sommen voorgelegd:
Een slaaf werkt twee dagen, een andere slaaf werkt 3 dagen. Hoeveel werken zij samen?
En ook:
If a slave is whipped twice a day, how many whippings does he get in a week?

En dan zijn er ook nog ondankbare ouders die bezwaar maken tegen deze onderwijsvernieuwing.

kluns

De Batavieren kwamen 100 jaar v.C bij Lobith in ons land.... heb ik ooit nog op school geleerd.
Niet dus volgens fotoos met uitleg van het Parool van vandaag. Bij de afgravingen voor de metrolijn is gebleken dat hier 3000 jaar geleden al iemand rondliep met een prachtige bronzen speerpunt en 1000 jaar eerder zelfs al iemand met een al even fraai gevormde stenen bijl.
Ik wou net plechtig gaan beweren dat ik waarachtig niet zou weten hoe je zo een speerpunt moest maken toen het besef tot mij doordrong dat ik natuurlijk evenmin in staat zou zijn om zo een mooie bijl te slijpen.
Ik vrees dat als het aan mij lag de mensheid nog steeds bezweringen mompelend in het bos zou zitten te bibberen. Nou ja misschien bij een vuurtje.
Bescheiden respect en dankbaarheid voor de genialiteit van onze voorouders is dus in mijn geval wel op zijn plaats. De nutteloosheid van intellectuelen.

Teylers museum: de Verlichting als een jong meisje

Het oudste museum van ons land en omdat de oorspronkelijke inrichting bewaard is gebleven ook nog eens het mooiste.
Twee zalen met fossielen die een lust voor het oog zijn en waar de kinderlijke fascinatie voor dynosauriers een volwassen vervolg kan krijgen, verworven in de tijd toen het allemaal nog nieuw en opzienbarend was en opgesteld in vitrines die fraaie staaltjes van meubelmakershandwerk zijn. En dan de zalen met alle al even fraai uitgevoerde instrumentarium van de toen nog piepjonge moderne wetenschap waarover de geinteresseerde burger zich kon komen verwonderen, zoals Maagdenburger halve bollen, vroege ontwerpen van de stoommachine en de grootste elektriseermachine ter wereld.
Er is in het nieuwe gedeelte is op dit moment ook nog een tentoonstelling gewijd aan Claud Lorrain. Zijn tekeningen evenaren in schoonheid zelfs de liefdevolle detaillering van de door de natuur in steen geetste afbeeldingen van beenvissen.

Het was er trouwens erg druk. Dat juich ik natuurlijk toe maar herinnerde mij ook met nostalgie aan de tijd dat je tijdens een urenlang bezoek maar een stuk of drie andere bezoekers tegenkwam en 1stoffige suppoost.

Rechts Amerika (updates)

Zo een twee partijenstelsel levert wonderlijke coalities op is gisteren in Iowa maar weer eens gebleken. Zo bestaat de Republikeinse partij blijkbaar uit drie ongeveer gelijkwaardige stromingen.
De lobby van Wallstreet, die ons deregulering van de banken en economische rampspoed heeft bezorgd, steunt de gladde Romney. Daarbij horen tevens de neoconservatieven, die ons de oorlog in Irak hebben bezorgd en die nu liefst vandaag nog Iran willen bombarderen.
Dan heb je de Staphorst variant, een soort SGP met racistische trekjes geleid door de ongelukkige Santorum (die als beloning voor zijn rabiate opstelling tegenover homosexuelen is opgezadeld met een klein Google-probleem dat voor veel gegniffel op het internet zorgt).
Tenslotte nog de libertaire stroming onder de geriatrische Ron Paul die opkomt voor de "vrijheid" van federale staatsbemoeienis maar dan vooral de vrijheid om anderen op regionaal niveau naar hartelust te discrimeren en te onderdrukken.
Maar deze wonderlijke bedgenoten zullen straks weer een enthousiaste eenheid vormen want er is maar 1 ding echt belangrijk: die nikker uit het Witte Huis krijgen.

update 20 januari;
Hoe kon ik nou toch de Teaparty vergeten? Deze vierde stroming bleef in Iowa nog enigszins onzichtbaar doordat hij verdeeld was over Gingrich, Bachmann en Perry. Maar is in South Carolina onder de bezielende leiding van een van de grootste schoften van de amerikaanse politiek weer volledig in beeld.
De Republikeinen lijken nu te mogen kiezen tussen een Mormoonse Aasgier-kapitalist en een corrupte racist die tweemaal een ziek geworden echtgenote inruilde voor een frisser exemplaar. Echt een partij van Waarden en Normen.

update 2 februari,
Na Florida is wel duidelijk dat degene met het meeste geld de nominatie gaat winnen. En dat is natuurlijk de aasgier-kapitalist, die Wallstreet en de andere superrijken nog eens een belastingverlaging belooft.

Internet als bron van kennis, hoop en vrijheid

Wij zijn het jaar enigszins apocalyptisch geeindigd met het aankondigen van het einde van de geschiedenis als kapitalistische hebzucht, religieuze kortzichtigheid en nationalistisch eigenbelang hun beloop zouden krijgen.
Laten we het nieuwe jaar hoopvol beginnen.
De menselijke vindingrijkheid heeft in de afgelopen decennia een wereldhistorisch volstrekt nieuw fenomeen voortgebracht dat die onvermijdelijk lijkende doemscenario's kan doorbreken. Internet en de diverse bijproducten ervan als zoekmachines en netwerken lijken minstens even revolutionair te gaan worden als de uitvinding van de boekdrukkunst. Of zijn dat eigenlijk nu al en niemand kan voorspellen wat  de komende jaren nog aan nieuwe vindingen gaan opleveren.
Geen originele gedachte natuurlijk. Het barst op het internet van de observaties als deze van Andrew Sullivan:  
The increasingly connected global consciousness, the awareness of how others live in the same moment as you subsist, the globalization of thought and interaction, the power of peer-to-peer communication: all these led to a shift in power from the top to the bottom.
Er is hoop als de geschiedenis niet langer alleen de wederwaardigheden van de machthebbers en onderdrukkers behelst maar ook de ongecensureerde belevenissen van alle mensen.