De euro hoe lang nog?

De werkeloosheid in Spanje is inmiddels opgelopen tot 24.4%.
Adjectieven schieten tekort.
Let wel: de overheidsfinancien van Spanje waren voor de crisis op orde. Deze ramp is gewrocht door de zegeningen van de vrije marktwerking en de criminele nalatigheid van de ECB.

een nieuwe coalitie?

Behendig van de centrumpartijen D66 en GroenLinks dat ze direct in het gat gesprongen zijn op het moment dat Rechts min of meer murw was geslagen en bereid tot concessies.
Het nieuwe plan lijkt op het eerste gezicht redelijk aanvaardbaar: de ergste onzin-bezuinigingen vermeden en de lasten wat verlegd naar de hogere inkomens.
En links is helaas de pas afgesneden en staat andermaal met lege handen.
Voor Sap en Pechtold their finest hour. Je zag ze glunderen.

memento mori

Klein nadeel aan het wonen naast een ziekenhuis:
Minstens twee maal daags word je opgeschrikt door de sirenes van de ambulance - het gillen van de schikgodinnen - en herinnerd aan de eigen sterfelijkheid.

unctad

Bij Al Jazeera een zeer lezenswaardig pleidooi voor de versterking van de invloed van UNCTAD van de hand van Deborah James.
Een paar citaten:

UNCTAD, as the only multilateral economic agency focused on development, has emerged as one of the leading critics of "finance-led globalisation", positing "development-led globalisation" as the needed alternative policy focus of global economic governance. 

Therein lies the fight. 
Not surprisingly, those institutions currently in charge of these matters, such as the International Monetary Fund (IMF), the World Bank, the World Trade Organization (WTO) and the Organization for Economic Cooperation and Development (OECD), are reluctant to share the governance space with UNCTAD. 
While all of these institutions are dominated by the same rich country governments whose failed policies and unrestrained private sectors led the world into the biggest economic crisis since the Great Depression, UNCTAD is an institution known for not only having predicted the crisis, but also for not being afraid of suggesting alternative-to-the-Washington-Consensus solutions. 
Just to be clear: the only reason that there is a fight, is because UNCTAD's excellent, prescient, and influential work is seriously threatening - but only to those individuals and institutions that caused the crisis, and are still benefitting from it.  


En vooral deze komt goed in mijn straatje te pas als bewijs dat ik in elk geval niet de enige ben die paranoide is als ik meen een europese samenzwering te ontwaren om de verzorgingsstaat af te breken. 

Keep in mind that the European authorities - meaning the European Central Bank (ECB) and the European Commission - along with the IMF, are imposing the anti-growth, inequality-exacerbating policies which have been long suffered by developing countries on the receiving end of the IMF's structural adjustment mandates - on their own people, in the current failed policy crisis in the eurozone.

As my colleagues at the Center for Economic and Policy Research and others have pointed out, the European authorities could end the self-imposed crisis tomorrow if they engaged in the same kind of monetary and fiscal expansionary (counter-cyclical) policies that the BRICS undertook. (But alas, this would rob the elites of the opportunity to impose structural reforms - meaning the evisceration of the traditional European social safety net - which is the underlying goal of their austerity-focused policies.)

In de V.S. wordt trouwens tamelijk breed hoofdschuddend gekeken naar het hardnekkige afknijpbeleid van al die "eurokraten met een Duits accent"

wonderen der natuur

Als je een in melk gedrenkt plakje kalfslever door de meel haalt vertoont de structuur een opvallende gelijkenis met de huid van een rhinoceros of olifant.Misschien is de functie trouwens ook dezelfde: bescherming tegen de hitte? Na het bakken zie je er overigens nauwelijks iets meer van.

P.S. Bescherming tegen de hitte? Dus niet: de olifantenhuid schijnt geen porien te hebben. Het arme dier moet dus om af te koelen voortdurend in bad en met zijn oren wapperen.

Leedvermaak

Het was wel vermakelijk om te zien hoe boos en verontwaardigd de heren waren dat hun karretje in de poep gereden werd. Ze hadden zo een fijn plan gemaakt: krimp van de economie, verhoging van de werkeloosheid, afknijpen van de bejaarden en zieken. En nou ging het opeens niet door: een ramp voor het land! Mark en Maxime nooit zo chagrijnig zien kijken.

schoonmakers zijn nooit ziek

Complimenten en felicitaties voor de schoonmakers met de goede afloop van deze ongebruikelijk lange staking. Ze hebben ondanks alle onwil moedig volgehouden. Maar doorbetalen bij ziekte kon er kennelijk nog steeds niet van af anno 2012 bij al die instellingen en bedrijven die in het afgelopen decennium de salarissen van het management hebben verdubbeld.

Links ontwaken?

Het is opvallend dat het dusverre vooral Amerikaanse economen als Paul Krugman en Stiglitz waren die er op wezen dat de bezuinigingswoede van Europees rechts uiteraard niet alleen averechts uitpakt en dus tot een nieuwe recessie leidt maar tevens een nauwelijks verhulde klassestrijd behelst: eindelijk een reden om het stelsel van sociale voorzieningen af te breken. Ontslagbescherming, pensionering, huursubsidie, kinderopvang, kunst.... alles is bespreekbaar behalve de belastingvoordelen van de rijken.
Op dit laatste punt lijkt naast de SP ook overig links nu eindelijk een beetje wakker te worden. Zie recente uitlatingen van Hollande in Frankrijk en Samsom van de "nieuwe" PvdA. Of het voorstel van Groen Links om de centen op te halen met een heffing op vervuilende energie.

de schande van de VVD

De VVD was altijd een min of meer fatsoenlijke burgermans partij - rechts maar netjes en Thorbecke indachtig, al had de leiding soms neiging tot populistische trekjes.
Maar elk fatsoen is nu uit regeergeilheid overboord gezet. Men is bereid om zich ongeveer op dagelijkse basis in elke vereiste bocht te wringen om Wilders maar te kunnen blijven omhelzen. Geen incident is blijkbaar te genant.
Tot alles bereid om maar premier te mogen blijven spelen in de regering Wilders. Marionetten.

ei,ei, een lekkernij

De paasdagen zijn een goede gelegenheid om onze eierproducenten te complimenteren met de grote omslag die ze gemaakt hebben. Veel eieren zijn vandaag de dag echt lekker.
Een decennium of twee geleden was er nauwelijks nog een eetbaar ei te vinden. Alle kippen leken wel op een exclusief menu van visrestanten te zijn gezet. Als je een ei opende sloeg je steevast een walm van visgeur tegemoet.
Maar tegenwoordig of het nu mais, meergranen, scharrel, eco, of vrije uitloop is: we krijgen niet alleen meer te kiezen maar ze zijn bijna altijd goed van smaak en geheel visvrij.

Pasen

Dat mensenoffer om de godheid te verzoenen en ons van onze schulden te bevrijden... die hele dodencultus stuit mij tegen de borst.
Dat heidense ei daarentegen -als symbool van vruchtbaarheid en de nieuwe lente - laat ik mij graag smaken.

europa is goed voor u

Die bejaarde Griek die uit wanhoop zelfmoord pleegt voor het Parlement... het zou wel heel naief zijn om te denken dat zoiets in Nederland niet kan gebeuren.
We zijn de laatste jaren al aardig onderweg. Er is door het zelfverrijkend tuig al een heel fijne recessie geschapen. Nog een paar jaar anti-Keynesiaans, neoliberaal afbraak-beleid van de ECB, de Duitse banken en de europese burokraten en nationaal uiteraard met enthousiaste hulp van VVD en CDA, en dan  creperen de 70 jarige werklozen (luie types zonder bonussen, waarom zoeken ze geen werk?) nog dit decennium op het Binnenhof.
De vraag is alleen wanneer ze de kinderarbeid weer invoeren.

Georges Brassens

In veel gevallen ervaar ik U tube als een verrijking. Muziek die je al jaren kent wordt opeens voorzien van authentiek beeldmateriaal. Soms boeiend, soms grappig. Meestal voegt het een dimensie toe.
Maar soms blijkt het ook ontluisterend.

Toen mijn vader vroeg in de jaren zestig een grammofoon aanschafte bracht hij naar ik mij herinner ook twee grammofoonplaten mee. Vier ernste Gesange van Brahms in de vertolking van Aafje Heynis en een titel van Georges Brassens. Sindsdien onderhield ik met Brassens een warme band. Prettige muziek- ik verstond er weliswaar geen moer van en ben altijd te lui geweest om meer dan een paar strofen op te zoeken- maar altijd genoegelijk om mee te hummen als je in een licht depressieve bui was.

Tot ik onlangs de liederen vergezeld zag van beeldmateriaal van een paar van zijn optredens. Wat een verschrikking, wat heeft die man geleden. Zelfs voor een overduidelijk welwillend publiek is het een en al fladderende tics terwijl het zweet uit meer porien druipt dan een normaal gelaat lijkt te kunnen bevatten en de uitpuilende ogen in wanhoop heen en weer schieten in hun kassen..
Ik wist al wel dat het allemaal getroubleerder was dan het klonk en dat achter al die bezongen dames jongeheren schuil gingen. Maar dat het in die kast waar hij niet uit kon of durfde zoveel pijn deed maakte ook de gezellige muziek plotseling macaber.