Tal van situaties kunnen objectief worden aangemerkt als stressverhogend, zoals scheiden, ziekte, arbeidsconflicten en financiele problemen.
Maar in mijn ervaring is stress meer een psychische dispositie.
Als ik niet opgefokt ben over iets belangrijks ben ik het steevast in bijna dezelfde mate over iets onbelangrijks dat zoveel opwinding nauwelijks verdient. Het verschuift naar iets onnozels en het besef dat dat irrationeel is helpt betrekkelijk weinig. Dat soort neiging tot obsessie wordt er bij het stijgen van de jaren en de bloeddruk ook niet beter op. Ik word helaas en tot mijn teleurstelling geen spat wijzer. Hoe graag ik ook zou voldoen aan het stoicijnse ideaal: eens een stresskip, altijd een stresskip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten