verkeerde voorspellingen 4: irak

Irak is ontruimd. En Obama leeft nog. Een ongelooflijke prestatie.
Mijn verwachting was dat Obama het niet zou overleven als hij serieus werk zou maken van de beloofde beeindiging van de oorlog in Irak.
Hij had weliswaar al voor zijn aantreden Bush en Maliki zo ver gekregen om een eerste stap te zetten, maar het was duidelijk dat het leger, de neo-conservatieven (die nu nog steeds Iran willen bombarderen en het martelen verdedigen) en het militair industrieel complex absoluut niet van plan waren om echt te vertrekken. Een nieuwe afgang met stille trom uit een niet alleen misdadige maar ook nutteloze en in wezen verloren oorlog leek onaanvaardbaar. Een herbeleving van het trauma van Vietnam.
Hoe is het mogelijk dat hij het voor elkaar kreeg?
Afgezien van de waarschijnlijkheid dat de man de Einstein onder de politici is lijkt het antwoord: stiekem, stapsgewijs en soms ook tegen een hoge prijs.
Hij liet tot verontwaardiging van zijn eigen achterban Bob Gates de republikeinse Minister van Defensie op zijn plek zitten. Dat nam een tijdje de argwaan weg. Aanvankelijk gaf hij zijn generaals die heilig in die malle COIN strategie geloofden voor elke soldaat die werd teruggetrokken uit Irak er een terug in Afghanistan. Dit is moreel een zeer kostbare uitruil want het heeft de oorlog daar vermoedelijk nutteloos met 2 jaar verlengd - al heeft Obama waarschijnlijk in die tijd nog gedacht dat daar nog kansen lagen voor iets anders dan een smadelijke terugtocht. Andere hoge prijs: het niet vervolgen van oorlogsmisdadigers als Cheney.
De verdere terugtrekking is steeds uitgeruild tegen iets dat het moreel van het leger opvijzelde: de succesvolle operatie Osama Bin Laden, en (tegen het advies van Gates nog wel) de eerste overwinning sinds decennia voor het Amerikaanse leger in Lybie.
Met stiekem bedoel ik onder meer dat er nooit de aandacht op is gevestigd in de pers of in de publieke opinie. Ongetwijfeld hebben nog vele andere factoren een rol gespeeld waarvan een buitenstaander geen vermoeden heeft. Misschien heeft ook wel geholpen dat een disproportioneel deel van het leger Afrikaans-Amerikaans is. En dat de COIN generaals inmiddels naar de zijlijn waren gemanoeuvreerd. En dat de Republikeinen in deze periode niet meer dan warhoofden en blaaskaken zijn.
Hoe dan ook een indrukwekkende prestatie.

In het Witte Huis

In de paar zinnen die hij mocht spreken na het enigszins verveelde standaard introductiepraatje van Obama heeft Mark Rutte het er netjes afgebracht. Geen reden voor plaatsvervangende schaamte of urgente behoefte om Belg te worden zoals bij onze meeste premiers in het verleden het geval was.
Anderzijds als hij, zoals teletekst meldt, in het eigenlijke gesprek voornamelijk de Duitse passiviteit en de inactiviteit van de ECB heeft verdedigd, dan hebben ze hem waarschijnlijk toch uitgezwaaid met de woorden: die begrijpt er helaas ook al geen snars van.

kleinzielig

In het algemeen heb ik geen hoge pet op van politici maar ik wil wel toegeven dat ik een bewonderaar ben van president Obama - een Obamabot, zoals de tegenstanders zijn fans geringschattend noemen.
Zijn meer dan een jaar durende campagne om met enorme handicaps de eerste zwarte president van Amerika te worden was een waar kunststuk met vele historische momenten. En fascinerend om te volgen: het gestaag oprollen van de politieke machine van de Clintons, de speech over het rassenprobleem die zijn campagne redde, een oorlogsheld als Republikeinse tegenstander die weliswaar knettergek was (bomb Iran) maar dat heeft de Amerikanen nooit tegen gehouden.
Ook zijn optreden als president kan ik als geheel genomen waarderen: ziektekostenverzekering, stimuleren van de economie, regulering van de banken, terugtrekking uit Irak, nucleaire politiek, steun voor de arabische lente, Lybie etc.
Als fan ben je geneigd je held wat tekortkomingen te vergeven. Dat hij Guantanomo Bay niet kan sluiten valt hem niet aan te rekenen - het volledige congres liet hem in de steek. De "surge" in Afganistan bezie ik met meer argwaan maar vooruit het gaat misschien eigenlijk om Pakistan en hij heeft al aangekondigd er weg te willen. Het machteloze beleid ten aanzien van Israel/Palestina is moeilijker te verkroppen maar geen enkele Amerikaanse president die wil worden herverkozen kan in zijn eerste termijn Israel voor het hoofd stoten.
Zelfs het Amerikaanse stemgedrag over de toelating van Palestina tot de Unesco kan ik dus nog wel begrijpen. Maar dat de Amerikanen nu ook hun bijdrage van 60 miljoen op jaarbasis aan de Unesco terugtrekken kan ik op geen enkele manier anders duiden dan kleinzielig. Dit had hij waarschijnlijk kunnen en dus ook moeten voorkomen.

Over het stemgedrag van Nederland zal ik het maar niet hebben. Ik ben immers officieus zelf verklaard Belg.
En wij Belgen hebben voor gestemd.

update: Het schijnt zo te zijn dat dit akkefietje door het congres wettelijk is vastgelegd, en dus voor de regering onvermijdelijk is. Maar het blijft een zielige vertoning

Mooie poging

Sterke speech van Obama voor het Congres.
Een stevig pleidooi om de werkeloosheid te bestrijden door de economie te stimuleren. De Republikeinen haten hem zo hartstochtelijk dat ze bereid zijn Amerika te ruineren om van hem af te komen.
Er zal dus niks van terecht komen. Maar de Amerikaanse regering doet anders dan de kippedriftige bezuinigers in Europa tenminste een poging.