Irak is ontruimd. En Obama leeft nog. Een ongelooflijke prestatie.
Mijn verwachting was dat Obama het niet zou overleven als hij serieus werk zou maken van de beloofde beeindiging van de oorlog in Irak.
Hij had weliswaar al voor zijn aantreden Bush en Maliki zo ver gekregen om een eerste stap te zetten, maar het was duidelijk dat het leger, de neo-conservatieven (die nu nog steeds Iran willen bombarderen en het martelen verdedigen) en het militair industrieel complex absoluut niet van plan waren om echt te vertrekken. Een nieuwe afgang met stille trom uit een niet alleen misdadige maar ook nutteloze en in wezen verloren oorlog leek onaanvaardbaar. Een herbeleving van het trauma van Vietnam.
Hoe is het mogelijk dat hij het voor elkaar kreeg?
Afgezien van de waarschijnlijkheid dat de man de Einstein onder de politici is lijkt het antwoord: stiekem, stapsgewijs en soms ook tegen een hoge prijs.
Hij liet tot verontwaardiging van zijn eigen achterban Bob Gates de republikeinse Minister van Defensie op zijn plek zitten. Dat nam een tijdje de argwaan weg. Aanvankelijk gaf hij zijn generaals die heilig in die malle COIN strategie geloofden voor elke soldaat die werd teruggetrokken uit Irak er een terug in Afghanistan. Dit is moreel een zeer kostbare uitruil want het heeft de oorlog daar vermoedelijk nutteloos met 2 jaar verlengd - al heeft Obama waarschijnlijk in die tijd nog gedacht dat daar nog kansen lagen voor iets anders dan een smadelijke terugtocht. Andere hoge prijs: het niet vervolgen van oorlogsmisdadigers als Cheney.
De verdere terugtrekking is steeds uitgeruild tegen iets dat het moreel van het leger opvijzelde: de succesvolle operatie Osama Bin Laden, en (tegen het advies van Gates nog wel) de eerste overwinning sinds decennia voor het Amerikaanse leger in Lybie.
Met stiekem bedoel ik onder meer dat er nooit de aandacht op is gevestigd in de pers of in de publieke opinie. Ongetwijfeld hebben nog vele andere factoren een rol gespeeld waarvan een buitenstaander geen vermoeden heeft. Misschien heeft ook wel geholpen dat een disproportioneel deel van het leger Afrikaans-Amerikaans is. En dat de COIN generaals inmiddels naar de zijlijn waren gemanoeuvreerd. En dat de Republikeinen in deze periode niet meer dan warhoofden en blaaskaken zijn.
Hoe dan ook een indrukwekkende prestatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten