Het is verbluffend hoe diep ingeslepen onze gewoontes zijn.
Vanwege een laatste schaatsblessure probeer ik mijn linkerarm te sparen maar dat blijkt telkens weer in de praktijk bijna onmogelijk. Mijn linkerarm en mijn rechterarm hebben onderling een taakverdeling afgesproken zonder mij daar van op de hoogte te stellen. En dus ga ik zelfs bij de uitvoering van zelfs het meest onnozele taakje (koffie zetten, afwasmachine uitruimen) binnen een minuut drie keer in de fout en belast hem toch.
Waar ik mij ook niet van bewust was dat ik als rechtshandige juist mijn linkerarm voortdurend gebruik voor het zwaardere werk. De rechter wordt vrijgehouden voor de complexere handelingen. Dus zware boodschappentas links en rechts de sleutel die niks weegt om de deur open te maken.
En aangezien je de meeste handelingen uitvoert ( was het niet drie kwart seconde?) voordat je er bewust wilsmatig toe besloten hebt is de enige manier om die eigenwijze arm echt te ontlasten om hem vast te binden in een mitella, zodat ie geen kant op kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten