In Rialto voor een charmante film over opstandige moeders en vrouwen in een door religie gespleten dorp in Libanon. En natuurlijk is alles er veranderd, verbouwd en verbeterd. Maar op een ongrijpbare manier is de atmosfeer nog het hetzelfde als dertig jaar geleden toen ik er wel met mijn dochters kwam voor fijne kinderfilms.
Nog 25 jaar eerder kwam ik er op Luilak. De gemeente organiseerde er voor de opgeschoten jeugd gratis film om half 7 uur in de hoop straatsschenderij te voorkomen. Niet dat die van mijn kant te verwachten was: veel te scheiterig en moralistisch. Wel verstrekte mijn moeder ons oude pannedeksels en daarmee dorst ik wel flink lawaai te maken. Maar de echte overtuiging ontbrak mij.
En wat voor films ze op die dag draaiden staat mij niet meer bij. Tekenfilms waarschijnlijk. En de dikke en de dunne.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten