In de details heb ik mij niet verdiept maar volgens mij zijn de menigvuldige en vooral de financiele problemen van het Stedelijk Museum het gevolg van een treurig misverstand over de functie van een museum voor de moderne kunst.
De misvatting bestaat dat dat zo een museum zoveel mogelijk moet aanschaffen wat door de grote kunsthandelaars in New York en Londen is uitgeroepen tot toonaangevend.
Of dat kwaliteit heeft staat nog ter discussie maar dat het een belachelijk opgeklopte hoeveelheid poen kost is zeker. En wat krijg je in het beste geval? Een slap aftreksel van wat elders beter te zien is.
Wat moet een Nederlands museum voor de moderne kunst laten zien? Het beste wat Nederlandse kunstenaars in de afgelopen 50 jaar hebben gemaakt. En dat is in de meeste gevallen -zeker als je er een beetje op tijd bij bent - voor een habbekrats te koop. Dat is uiteraard ook voor buitenlanders veel interessanter dan de zoveelste manifestatie van de internationale kunst-dictaten. En voor de Nederlanders kun je altijd nog eens in de zoveel jaar een tentoonstelling van die dure troep bij elkaar lenen.
De laatste directeur die dat echt begreep was Sandberg. Die kocht geen buitenlandse prestige-objecten maar maakte onze eigen Cobra- mensen groot. Veel budget was daar niet voor nodig.
En als er nu eens een decennium geen enkel nieuw interessant Nederlands talent is?
Onwaarschijnlijk maar dan is er toch wel een Belg of Braziliaan te vinden die niet al internationaal tot schertsbedragen is opgeklopt? Ja dat vraagt enig talent maar dat mag van al die conservatoren mee een net salaris toch gevraagd worden?
Bovendien kan een museum voor de moderne kunst wat mij betreft alles wat meer dan een eeuw oud is wel verkopen aan collega-musea met een andere functie. Als het een beetje meezit moet het Stedelijk dus zichzelf kunnen bedruipen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten