verkeerde voorspellingen 3: werkloosheid

Toen we rond de jaren 1980 weer eens in een periode van relatief hoge werkloosheid zaten meende ik oprecht dat dit een structureel probleem was en eerder erger dan beter zou worden. Dat leek ook heel plausibel. De mechanisering en rationalisering van de landbouw had de werkgelegenheid in de agrarische sector gereduceerd tot 5% van de beroepsbevolking. Dezelfde factoren waren hard op weg de werkgelegenheid in de industrie terug te brengen naar een 15 tot 20%. En de nieuwe informatietechnologie leek nu ook nog korte metten te gaan maken met de dienstverlenende sector.
Dus waar moest de werkgelegenheid vandaan komen?
Ik was ook bepaald niet de enige die met dit denkbeeld behept was.
Er deden allerlei creatieve ideeen voor eerlijke verdeling van dit schaarse goed de ronde zoals vervroegde uittreding op 58 jarige leeftijd voor degenen die al het genoegen hadden mogen smaken te werken, verplichte beperking van de werkweek tot 32 uur, meer dagen verplicht verlof etc.
Wie schetst dus mijn verbazing dat in 2010 de werkloosheid in een halve recessie maar ongeveer 5% is, bijna iedereen 45 uur werkt en binnenkort nog tot zijn 67 ste jaar door moet ook.
Volgens een rapport van Paul de Beer Krimpende arbeidsmarkt, een titel die overigens betrekking heeft op de toekomst tot 2050, is de beroepsbevolking in de periode van 1980 tot 2010 gegroeid van 5 miljoen naar 7.5 miljoen.
Wat al die mensen de hele dag uitspoken is mij een raadsel. Al zal het ongetwijfeld ergens te vinden zijn. Maar eerlijk toegegeven een groei van de beroepsbevolking met 50% is wel het laatste wat mij in die tijd voor ogen stond.

verkeerde voorspellingen 2: de auto heeft zijn langste tijd wel gehad

Het was eigenlijk niet zozeer een voorspelling als een niet expliciete verwachting. Maar in retrospectief is deze aanname nogal komisch.
Toch was hij indertijd - wij spreken de jaren 70 - nu ook weer niet helemaal wereldvreemd.
We hadden net van de Club van Rome vernomen dat er grenzen waren aan de groei en dat alle grondstoffen binnenkort op zouden wezen. Een boodschap die op zich plausibel klonk al bleek naderhand dat  "binnenkort " aardig oprekbaar te wezen.
Verder hielden we regelmatig autoloze zondagen vanwege de olieboycot wat ons aardig inpeperde hoe kwetsbaar we waren voor politieke en economische chantage van de landen die op de resterende olie zaten.
Voeg daarbij dat men zich in die tijd ook bewust begon te worden van de milieuvervuiling en de daarmee op termijn verbonden problemen. En dat het gejammer over files ook toen al niet van de vervuilde lucht was.
Alles samen vormde dat een mix waardoor het niet raar was te denken dat de mensheid op zoek zou gaan naar een elegantere oplossing voor het mobiliteitsprobleem.
Maar ik had natuurlijk kunnen beseffen dat de mensen eerder bereid zijn het risico te nemen om hun kindskinderen te laten kreperen dan om deze Heilige Koe te slachten.

Verkeerde voorspellingen 1: religie is een aflopende zaak

De eerlijkheid gebiedt om de sporadische lezer van mijn blog te waarschuwen dat nagenoeg alle voorspellingen of verwachtingen over de toekomst die ik in het verleden heb geuit, nadien falikant foutief zijn gebleken.
Zo heb ik bij de oprichting van de EO verkondigd dat het daarmee natuurlijk niets zou worden: "een achterhoedegevecht". De kerken stromen immers leeg? Alleen wat oudere vrouwen die de dood voelen naderen doen toch nog aan religie?
Een jaar of 25 later was de EO de grootste publieke omroep van Nederland en bezoeken jaarlijks 10.000 en jongeren de EO-landdagen - een geweldige conservatief-christelijke huwelijksmarkt, die ongetwijfeld van groot nut is om op locaal nivo inteelt te voorkomen.
Ik meende in de jaren 70 in mijn optimistische onnozelheid dat het geloven in een vadergod iets was dat de mensheid zo rond de eeuwwisseling wel voorgoed achter zich zou hebben gelaten, zoals de meesten van ons doen met het geloof in Sinterklaas. Inmiddels zijn wij nog steeds wereldwijd in religieuze oorlogen verwikkeld.