Ik kan toch al nooit zo warmlopen voor bestuurlijke vernieuwing. De beoogde of vermeende kwaliteitsverbeteringen en effiencywinsten doen zich in de praktijk zelden voor. Vaak zijn de resultaten zo dramatisch dat men uiteindelijk maar weer op de eerdere schreden terugkeert. Denk aan de 16 Amsterdamse stadsdelen of aan de moloch-scholen in het beroepsonderwijs.
Het grootste deel van de bestuurlijke vernieuwing is niet meer dan ambtelijke veranderdrift.
Maar bestuurlijk gerommel met onze waterschappen bezie ik instinctief helemaal met de grootste argwaan. Ik ben nog altijd Nederlander genoeg om onmiddellijk aan natte voeten te gaan denken.
Het onderhoud van onze dijken is meestal een urgentie op de langere termijn die allicht bezwijkt onder de druk van de met het oog op de verkiezingen verleidelijke prioritering van wegverbreding of zelfs beter onderwijs.
Nee, onze dijken vertrouw ik alleen toe aan de ingenieurs die zijn toegerust met die prachtige benaming: dijkgraven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten