Onlangs weer een paar persoonlijke verhalen over negentigjarigen op zoek naar levensbeeindiging gehoord die de gruwzaamheid van abortus in de breinaaldperiode evenaren. Het verraad van artsen en de pijn, machteloosheid, en eenzaamheid van heel oude mensen die zichzelf moeten uithongeren of trachten te verstikken..
Ik lees dan ook tot mijn diepe tevredenheid in Relevant, publikatie van de NVVE, dat de Levenseindekliniek snel van de grond komt. Er is al een half miljoen ingezameld en het accent komt te liggen op mobiele teams, want de meeste mensen willen natuurlijk liefst thuis geholpen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten