Vanavond valt op de site van doctor biobrain het volgende te vinden als onderdeel van een aardig essay over het voeren van discussies.
"And so you have a Christian who insists that the debate is about whether or not the Atheist can prove that God doesn't exist, while the Atheist insists the debate is about whether or not the Christian can prove that God does exist.
And these simply aren't the same debates, as both sides are insisting that the other side has to prove their argument; and neither of them sees the need to prove their argument. And since the Christian isn't proving that God exists, the Atheist proclaims victory by saying the default position is that God doesn't exist. And since the Atheist isn't proving that God doesn't exist, the Christian proclaims victory by saying the default position is that God does exist. And they both agree that the other person is close-minded for not seeing this obvious logic.
And of course, the big joke here is that the reason they're doing this is because neither side can prove their point, which is why they keep insisting that the debate requires the other person to prove the point. And this is something I learned a long time ago, which is why I'm agnostic; thus removing me from the requirement of proving anything."
Dit citaat illustreert alleraardigst waarom een debat met een relieugieus aangeraakt persoon volstrekt nutteloos is. Maar the good doctor vergist zich waar hij meent dat de enige uitweg de agnostische positie is.
Het is een kwestie die kennistheoretisch met name door sir Karl Popper allang is opgelost. Dus ik herhaal alleen maar wat vele originelere geesten al eerder hebben uitgelegd. Maar dat kan gezien alle verwarring nooit kwaad.
Stel iemand beweert dat er een vrouwtje achter Venus zit te breien en dat haar breiwerk het leven op aarde vergaand beinvloed en dat er iedere keer dat zij een steek laat vallen een oorlog uitbreekt. Een interessante theorie die mij ongeveer even waarschijnlijk lijkt als astrologie.
Dan kan ik, wanneer ik mijn ongeloof in deze opvatting uit, niet bewijzen dat het breiende vrouwtje niet bestaat (al zijn ongetwijfeld een hoop natuurkundigen in staat het verhaal uiterst ongeloofwaardig te maken) maar dat hoef ik ook helemaal niet. Het gaat erom waar de bewijslast rust.
Het gaat hier om het onderscheid tussen geloof of metafysica en wetenschap.
Het staat iedereen vrij om naar hartelust te geloven in het breiende vrouwtje maar zodra hij claimt dat het breiende vrouwtje ook in wetenschappelijke zin echt bestaat, dan zal hij het ook moeten bewijzen volgens de afspraken of normen die daarvoor in de wetenschap bestaan.
Welnu het demarcatiekriterium tussen geloof en wetenschap dat Popper heeft voorgesteld is naar ik aanneem breed bekend: falsifieerbaarheid.
Het bewijs dat God en het breidende vrouwtje niet bestaan kan niet worden geleverd zoals Biobrain terecht opmerkt. Dit precies de reden waarom deze bewering niet thuishoort in de wetenschap.
Het betreft hier een zogenaamde existentiele uitspraak: "er bestaat ergens in het heelal een groene zwaan."
Deze uitspraak kan niet tot de wetenschap worden toegelaten want hij kan niet worden weerlegd. Ook al bestaat er een miniscule kans dat hij waar is.
De uitspraak: "alle zwanen zijn groen" is daarentegen wel aanvaardbaar want hij kan worden weerlegd door iedereen die een witte zwaan meeneemt. Hetgeen trouwens nog best riskant is want het zijn huneurige beesten. Dus dit is wel een in beginsel wetenschappelijke uitspraak ook al is hij evident niet waar.
En nu maar hopen dat ik niet op mijn beurt de verwarring weer groter heb gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten