Het blijft een mooi iets: het lijkt of er opeens een lampje aangaat onder je schedelpan.
Je ziet het ook omschreven als Aha-erlebnis of "alle puzzelstukjes vielen in elkaar". Je loopt al een tijd te tobben en te piekeren over een kwestie en opeens terwijl je met iets heel anders bezig bent halverwege de nacht of op de w.c. wordt het je in de schoot geworpen: de samenhang der dingen of het andere perspectief op de zaak dat een oplossing biedt. Het gaat gepaard met een eigenaardig soort verlichting in het brein, een geestverruiming, een verschuiving van de referentiekaders. Een klein breinorgasme.
Het kan trouwens ook plaatsvinden bij gelegenheid van iets heel onnozels. Het volgende incident is de eerste bewuste ervaring die ik mij herinner. Mijn vader placht geergerd "Sitdoun" te roepen als zijn zoontjes zaten te klieren en te klooien bij de aanvang van de maaltijd zoals jongetjes van een jaar of 10 dat nu eenmaal doen. Ik had al twee jaar onderricht in de engelse taal ontvangen voor op de rijpe leeftijd van 14 opeens tot mij doordrong dat de man al die tijd "sit down" gezegd had. Alsof er een soort uitroepteken uit mijn hoofd sprong.
Maar in het algemeen volgt het als beloning op serieuze inspanningen, het opnemen en verwerken van informatie en het langdurig zoeken naar verbanden. En dan is het natuurlijk het mooiste als je het zelf mag verzinnen maar het kan ook helpen als een ander een nieuw licht op de zaak werpt waardoor de kwestie eindelijk plotseling duidelijk wordt.
Het enorme pleizier van het brein bij het vinden van oplossingen lijkt mij evolutionair trouwens een groot voordeel. Het menselijk denken zou snel zijn gestaakt als de vondst van Archimedes zoveel pijn deed als de gemiddelde bevalling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten