Er zijn geen domme vragen, is de gebruikelijke beleefdheid in antwoord op een meestal gespeeld bescheiden vraagsteller. En dat is natuurlijk ook zo als de vraagsteller oprecht en integer op zoek is naar de waarheid.
Toch ergert mij deze dooddoener altijd omdat het vragen een veel beter imago geeft dan meestal verdiend is.
Je hoort juist zelden integere vragen. Daarentegen veelvuldig moedwillig domme vragen (te lui om zijn huiswerk te doen), kwaadaardige vragen (En , slaat u uw vrouw nog steeds), vooringenomen vragen (Vindt u niet ook dat ...?), kwade trouw vragen, politiek correcte vragen (specialisme van de Vara vroeger en misschien nog wel), conventionele wijsheid vragen (Paul Witteman), naar de bekende weg vragen, kortom suggestieve vragen in alle soorten en maten.
Een vraag stellen is geen vrijbrief voor luiheid en onbeschoftheid wou ik maar zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten